Theodor Erdmann Kalide, urodzony 8 lutego 1801 roku w Królewskiej Hucie, to postać, która na trwałe zapisała się w historii rzeźbiarstwa.
Zmarł 23 sierpnia 1863 roku w Gliwicach, pozostawiając po sobie bogate dziedzictwo artystyczne. Kalide znany jest przede wszystkim jako „rzeźbiarz brązu i żelaza”, co podkreśla jego umiejętności w obróbce tych materiałów oraz talent do tworzenia wyjątkowych dzieł sztuki.
Życiorys
Urodził się jako drugi syn Gottlieba Kalide, niemieckiego inspektora hutniczego, oraz Charlotty Wilhelminy Beck, pochodzącej z Nakła Śląskiego. Miał starszego brata, Wilhelma, oraz siostrę Alwinę, która później została żoną Franza Winklera. Jego narodziny miały miejsce w jednym z pierwszych budynków osady królewskohuckiej, która powstała w latach 1798-1802. Wczesne lata szkolne spędził w szkole brackiej (Knappschaftsschule) w Królewskiej Hucie, a w 1816 roku kontynuował edukację w nowo otwartym gimnazjum w Gliwicach, zamieszkując u brata Wilhelma, który pracował w Królewskiej Odlewni Żeliwa.
Jednakże jego edukacja była krótka. Już w 1817 roku rozpoczął pracę jako elew (uczeń) w hucie „Królewskiej”. Następnie zatrudnił się w Królewskiej Odlewni Żeliwa, gdzie pracował w modelarni pod okiem Friedricha Wilhelma Ludwiga Beyerhausa. Jego talent szybko dostrzegono, a w 1819 roku przeniósł się do Berlina, aby studiować w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych. Początkowo uczestniczył w zajęciach jako wolny słuchacz, a potem zyskał status studenta, ucząc się od znakomitych mistrzów, takich jak Johann Gottfried Schadow i Christian Daniel Rauch. Wkrótce zdobył uznanie jako rzeźbiarz, szczególnie w dziedzinie tworzenia realistycznych modeli zwierząt.
W 1824 roku zawarł kontrakt z Królewską Odlewnią Żeliwa, otrzymując stypendium w zamian za dostarczanie modeli z Berlina. Dzięki temu rozwiązaniu, odlewnia mogła wzbogacić swoją ofertę, a stworzone przez Kalide modele znalazły swoje miejsce w katalogach wyrobów. Jego kariera rzeźbiarska rozpoczęła się na dobre, gdy 24 grudnia 1831 roku uzyskał tytuł artysty rzeźbiarza akademickiego. W Berlinie prowadził własną pracownię, usytuowaną w pobliżu Bramy Brandenburskiej.
W 1824 roku w stolicy miała miejsce wystawa gipsowych modeli lwów, wykonanych przez Kalide, które przyciągnęły uwagę publiczności. W 1836 roku stworzył rzeźbę Chłopca z łabędziem, która znalazła się w katalogu gliwickiej odlewni i była wykonywana w różnych egzemplarzach. Jedna z wersji była prezentowana na wystawie światowej w Londynie w 1852 roku, a inny egzemplarz zajął miejsce na rynku w Królewskiej Hucie do roku 1912. Dziś można go zobaczyć na chorzowskim Placu Matejki, a inny stoi w Gliwicach. Wiele innych modeli znajduje się w takich miastach jak Mińsk, Czeladź bo nawet w Osborne House na wyspie Wight.
W 1838 roku po sześciu latach pracy Mark Kalide ukończył „Wazę prowincji pruskich”, która przeznaczona była dla Nowego Pałacu w Parku Sanssouci. Niestety, jego kariera nabrała kontrowersyjnego zwrotu po stworzeniu modelu rzeźby „Bachantki na panterze” w 1848 roku. Dwór królewski uznał to dzieło za alegorię Wiosny Ludów, co spowodowało szeroką krytykę i zerwanie dalszych zleceń. Sama rzeźba została odesłana przez Szwagra Kalidego, Franza Winklera, który był oszołomiony, widząc oryginał w marmurze carraryjskim, za który nie żądano zwrotu płatności.
Od 1852 roku, z okazji pięćdziesięciolecia uruchomienia pierwszego wielkiego pieca w hucie Królewskiej, postawiono pomnik Friedricha Wilhelma von Redena, autorstwa Kalidego. Ten pomnik wszedł w historię, gdyż został zniszczony w 1939 roku, a potem odbudowany i ponownie odsłonięty. W 2002 roku na Placu Hutników w Chorzowie postawiono nowy pomnik hr. Redena, wykonany przez August Dyrdę, który zrekonstruował pierwotny projekt Kalidego.
Ostatnią jego pracą może być „Madonna z Dzieciątkiem”, zamówiona przez drugą żonę jego szwagra. Dzieło to znalazło się w miechowickimkościele pod wezwaniem Świętego Krzyża. W ciągu swojej kariery Kalide stworzył również pomniki, między innymi, Fryderyka Wielkiego dla Wrocławia w 1839 roku oraz Fryderyka Wilhelma III w 1860 roku.
Jednak życie prywatne artysty było dość burzliwe. Ożenił się z Friederiką Kohl, modelką, która pozowała mu do „Bachantki…”, jednak ich związek zakończył się rozwodem. Kalide zmagając się z alkoholizmem, zamieszkał u brata w Gliwicach, gdzie zmarł. Jego grób został odrestaurowany w 2005 roku.
Obecnie imię Kalidego nosi jedna z ulic w Chorzowie, przy której stoi zabytkowy dom, w którym artysta się urodził. Dodatkowo istnieje osobny artykuł na temat Ulicy Teodora Kalidego w Chorzowie.
Wybrane dzieła
W kontekście twórczości Theodora Erdmanna Kalidego, można wyróżnić kilka jego znakomitych dzieł. Oto ich lista:
- Lew czuwający, wykonany w 1824 roku (niem. Wachender Löwe),
- Lew śpiący (szczegóły znajdziesz w artykułach o Lwie śpiącym w Bytomiu oraz Lewie śpiącym w Gliwicach), stworzony w 1826 roku (niem. Sterbender Löwe),
- Chłopiec z łabędziem, z 1836 roku (niem. Knabe mit Schwan),
- Dziewczyna z lirą, powstała w 1838 roku (niem. Mädchen mit der Leier),
- Waza Prowincji Pruskich, z 1838 roku (niem. Provinze Vasen),
- Bachantka na panterze, stworzona w 1848 roku (niem. Bacchantin auf dem Panther),
- Pomnik Friedricha Wilhelma von Redena, z 1852 roku,
- Pomnik Franza von Wincklera, wzniesiony w 1853 roku w zamkowym parku w Katowicach,
- Madonna z Dzieciątkiem, datowany na 1860 rok (niem. Muttergottes).
Przypisy
- Michał Bulsa, Barbara Szmatloch, Sekrety Katowic, Katowice 2018 r., s. 8.
- Arkadiusz Faruga: Narodowość śląska w trójkącie narodów. Zabrze: Narodowa Oficyna Śląska, 2007 r., s. 36-37.
- Zbigniew Kapała (red.): Chorzowski słownik biograficzny, Edycja Nowa T. 1. Chorzów: Muzeum w Chorzowie, 2007 r., s. 163.
- Janusz Modrzyński (red.): Chorzowski słownik biograficzny. Chorzów: Muzeum w Chorzowie, 1997 r., s. 75.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Franz Waxman | Olgierd Łukaszewicz | Grzegorz Jarzyna | Dono | Janusz Kostrzewski | Günther Rittau | Bogdan Szweda | Jacek Waltoś | Edward Basaraba | Andrzej Skupiński | Agata Kryszak | Agnieszka Krukówna | Jerzy Kwiatkowski (rzeźbiarz) | Stanisław Ligoń | Joanna Kściuczyk-Jędrusik | Agnieszka Wajs | Wioletta Białk | Jerzy Sztwiertnia | Antoni Kreis | Benon HardyOceń: Theodor Erdmann Kalide