Paweł Dubiel (1879–1941)

---

Życiorys

Paweł Dubiel, pochodzący z rodziny górniczej, urodził się w Królewskiej Hucie. Po zakończeniu edukacji podjął pracę w kopalni „Król”, gdzie kontynuował tradycję zawodową swojego ojca. Już w 1897 roku był jednym z współzałożycieli Towarzystwa Młodzieży św. Stanisława Kostki, obejmując funkcję sekretarza, a następnie zaangażował się w działalność Towarzystwa „Kasyno”. Jego wkład w społeczności był również widoczny poprzez aktywność w organizacji „Sokół”.

W Królewskiej Hucie Dubiel sprawował funkcję prezesa oddziału górniczego w Zjednoczeniu Zawodowym Polskim. W 1910 roku przeniósł się do Zabrza, gdzie objął kierownictwo okręgowego ZZP. Dwa lata później założył w Zabrzu Towarzystwo Śpiewu „Chopin”, którym kierował do 1914. Jego zaangażowanie w ruchy górnicze w regionie wyrażało się także poprzez organizację strajków w 1913 roku.

Podczas I wojny światowej, od lipca 1915, służył w niemieckim wojsku, pracując w szpitalu dla koni w Białej Podlaskiej. Po zakończeniu wojny, od 1918 roku, aktywnie wspierał akcje propolskie. Jako przedstawiciel rejencji opolskiej w NRL w Poznaniu działał na rzecz sprawy polskiej. W 1919 roku Dubiel został przewodniczącym Oddziału Górników ZZP na Górnym Śląsku oraz redagował „Głos Górnika”, broszury propagandowe ZZP oraz „Kalendarz Robotniczy na Rok 1920”. Uczestniczył również w Polskim Komitecie Plebiscytowym.

W tym samym roku objął stanowisko wiceprezesa Narodowego Stronnictwa Robotników, z czasem stając się jego przewodniczącym. Po utworzeniu NPR w 1920 roku zasiadł w Radzie Naczelnej tej organizacji. Po podziale Górnego Śląska wrócił do Królewskiej Huty, gdzie od 1923 roku przewodniczył miejskiej Spółdzielni Spożywców „Zjednoczenie”. W 1922 roku bez powodzenia starał się o mandat senatora z listy NPR, mimo to został członkiem Śląskiej Rady Wojewódzkiej, gdzie działał do 1929 roku. W 1927 otrzymał nominację na stanowisko II burmistrza, a później wiceprezydenta Królewskiej Huty – Chorzowa, urzędował tam do 1939 roku.

Paweł Dubiel był mężem Marii z Lubojańskich, z którą doczekał się dwóch synów: Pawła oraz Józefa. Niestety, jego życie zakończyło się tragicznie. 22 maja 1940 roku został aresztowany przez Niemców i deportowany do obozów KL Dachau oraz KL Sachsenhausen. Zmarł tam 5 sierpnia 1941 roku.

Ordery i odznaczenia

Paweł Dubiel, znany ze swojego wkładu w historię Polski, był laureatem wielu zaszczytów. Oto wybrane nagrody, które otrzymał:

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 10 listopada 1928,
• Medal Niepodległości, otrzymany 16 marca 1937.

---

Oceń: Paweł Dubiel (1879–1941)

---