Jan Rudol

Następnie kształcił się w Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie, jednocześnie uczęszczając na kurs teologiczny. 28 czerwca 1936 roku w kościele św. Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach otrzymał święcenia kapłańskie z rąk biskupa Stanisława Adamskiego. Jego msza prymicyjna odbyła się w parafii św. Antoniego w Chorzowie, gdzie zaczynał swoją duchową posługę.

W kolejnych latach Jan Rudol pracował w różnych parafiach, takich jak Dębieńsko, Skoczów oraz Pietwałd, a także w Karwinie. W czasie II wojny światowej posługiwał w Czarnym Lesie oraz Goduli, gdzie pomimo trudnych warunków kontynuował swoją misję duszpasterską.

W we wrześniu 1942 roku został skierowany do Sowic koło Tarnowskich Gór, z zadaniem utworzenia nowej placówki duszpasterskiej. Już w październiku tego samego roku zainicjował działalność lokalną, a po przekształceniu tej placówki w parafię w 1945 roku, stał się jej pierwszym proboszczem oraz kuratusem. To dzięki jego staraniom w 1945 roku powstał tymczasowy kościół, a w latach 1953–1955 została zbudowana plebania.

Rudol był niezwykle zaangażowany w życie parafii przez ponad czterdzieści lat, a jego kadencja dobiegła końca w 1983 roku, kiedy to przeszedł na emeryturę. Ostatnie lata swojego życia spędził jako rezydent w parafii św. Antoniego w Chorzowie, gdzie zmarł w 1994 roku. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Sowicach, a jego pogrzeb odbył się w obecności licznych wiernych oraz biskupów Damiana Zimonia i Jana Wieczorka.

W 1998 roku, aby upamiętnić jego wkład w lokalną społeczność, fragment ulicy Poziomkowej w Sowicach został przemianowany na ulicę ks. Jana Rudola.