Henryk Piecha

Był synem Brunona Piechy, pracującego w hutnictwie, oraz Reginy z Nowaków. Wczesna edukacja połączona z osobistymi zainteresowaniami składała się z nauki w szkole podstawowej oraz liceum ogólnokształcącym nr 3 w Chorzowie, gdzie zdał maturę w 1964 roku. Po zakończeniu nauki, wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie, gdzie kształcił się w kierunku teologii.

Święcenia kapłańskie przyjął w 1971 roku z rąk biskupa katowickiego Herberta Bednorza. Dalsze kształcenie kontynuował, uzyskując w 1980 roku dyplom magistra teologii pastoralnej w warszawskiej Akademii Teologii Katolickiej. Równolegle, na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Śląskiego, przygotowywał rozprawę doktorską na temat „Kult św. Barbary wśród górników”.

W swojej pracy duszpasterskiej, pełnił funkcję kapłana w kilku parafiach, w tym w parafii św. Franciszka w Wapienicy w latach 1971–1973, następnie w parafii św. Jana Chrzciciela w Jaśkowicach oraz w parafii Niepokalanego Serca Marii w Książenicach, gdzie zajmował się między innymi prowadzeniem chóru oraz zespołu muzycznego.

Od listopada 1978 roku, zaangażowany był jako dziennikarz w redakcji „Gościa Niedzielnego”, a od stycznia 1979 roku również w „Wiadomościach Diecezjalnych”. W swoich publikacjach poruszał kwestie religijne i społeczne, posługując się pseudonimem Atanazy oraz kryptonimem H.P. Wiele artykułów i notatek zamieszczał anonimowo, co było praktyką wśród dziennikarzy tego okresu. Uczestniczył również w sympozjum dla dziennikarzy, które miało miejsce na Jasnej Górze w 1989 roku.

W kontekście wydarzeń politycznych, po ogłoszeniu stanu wojennego, ks. Piecha aktywnie wspierał duszpasterstwo rodzin osób internowanych, ściśle współpracując z górnośląską „Solidarnością”. Jego twórczość literacka obejmowała także poezję, której fragmenty znalazły się w antologii „W ciemnościach słyszę Boga kroki” wydanej w Katowicach w 1986 roku.

Po długiej i wyniszczającej chorobie, ks. Henryk Piecha zmarł w styczniu 1993 roku. Pochowany został na cmentarzu przy parafii św. Jadwigi w Chorzowie, gdzie jego wkład w życie religijne i społeczne wciąż pozostaje w pamięci lokalnej społeczności.