Gerard Cieślik

---

Kariera piłkarska

Młodość i początki kariery (1927–1945)

Gerard Cieślik przyszedł na świat 29 kwietnia 1927 roku w miejscowości Hajduki Wielkie. Jego ojciec, Antoni, pracował w hucie, a matka, Marta z domu Dyl, była zaangażowana w działalność Towarzystwa Gimnastycznego Sokół. Przed wybuchem II wojny światowej ojciec Gerarda został ewakuowany na wschód ze względów przemysłowych i niestety zginął podczas bombardowania pod Olkuszem. Po tej tragedii, matka Cieślika pracowała w hucie, starając się utrzymać rodzinę.

Gerard był drugim z pięciorga dzieci w rodzinie: Jerzy, Magdalena, Gertruda oraz Helena to jego rodzeństwo. W młodych latach podejmował się pracy w piekarni, aby wspomóc rodzinny budżet. Pragnienie gry w piłkę było jednak na tyle silne, że podawał piłki na treningach Ruchu Chorzów, co ostatecznie umożliwiło mu wejście do świata futbolu. Kluczowym momentem stał się konkurs rzutów karnych zorganizowany przez kierownika drużyny juniorów, gdzie Cieślik zdobył uznanie trafieniem w górny róg bramki, co pozwoliło mu dołączyć do klubu. W czasie okupacji dołączył do zespołu Bismarckhütter SV 99, który działał pod zarządem niemieckich władz.

Rok 1944 przyniósł Cieślikowi przymusową służbę w Wehrmachcie; stacjonował w Chociebużu i Schwedt/Oder, a następnie w Danii. Podczas stacjonowania w Danii nawiązał przyjaźń z rodziną, która oferowała mu pomoc w ucieczce. Zanim nadarzyła się okazja na ucieczkę, został skierowany na front. Po wojnie, znajdując się na terenach zajętych przez Armię Czerwoną, zdecydował się wraz z innymi na ucieczkę na tereny amerykańskie. Niestety, próba nie powiodła się, a Cieślik trafił do obozu w Brandenburg an der Havel, gdzie dzięki Teodorowi Wieczorkowi uniknął wywozu do łagrów.

Kariera po zakończeniu wojny (1945–1947)

Po powrocie do kraju, Cieślik dołączył ponownie do Ruchu Chorzów, gdzie szybko zdobył stanowisko czołowego gracza. W maju zadebiutował z sukcesem w meczu z reprezentacją Gdańska. Po reaktywacji klubu w 1945 roku, dzięki wygranym w eliminacjach, klub zakwalifikował się do śląskiej klasy A. Podczas jednego z pierwszych meczów z Zgodą Bielszowice Cieślik strzelił swojego pierwszego gola dla Ruchu. Dzięki swoim umiejętnościom zdobył także hat tricki w spotkaniach z RKS-em Oświęcim oraz Śląskiem Świętochłowice.

Czerwiec 1946 roku przyniósł mu powołanie do reprezentacji Śląska na mecz z brytyjską Armią Renu w Chorzowie, gdzie zyskał podziw i uznanie dziennikarza Jerzego Zmarzlika. Jego wybitne występy przyniosły zespołowi wicemistrzostwo w turnieju o Puchar im. Józefa Kałuży.

Sezon 1946/1947 okazał się kluczowy w karierze Cieślika. Ruch Chorzów wygrał swoją grupę śląskiej A klasy, a Cieślik zapisano w historii jako jednego z najefektywniejszych strzelców sezonu. Pokonał rywali między innymi z Błyskawicą Radlin, Concordią Knurów i stał się kluczowym graczem w eliminacjach do I ligi. Podczas jednego z meczów krajowych przeciwko Widzewowi Łódź strzelił aż sześć bramek.

Występy w I lidze (1948–1959)

Pomimo początkowych trudności, sezon 1948 oznaczał pierwszy występ Cieślika w I lidze. Zadebiutował w meczu przeciwko Garbarni Kraków, a jego premierowy gol w tej lidze przyszedł w wyjazdowym spotkaniu z Cracovią. Ruch pod wodzą Františka Dembický zakończył sezon na trzecim miejscu. W kolejnych latach, mimo że Ruch miewał chwiejne wyniki, Cieślik wykazywał stałość formy, stając się jednym z najbardziej efektywnych graczy na ligowych boiskach. W sezonie 1949, gry z Szombierkami Bytom zakończyły się czterema bramkami na jego koncie.

Następne lata przyniosły Cieślikowi tytuł wicemistrza Polski w 1950 roku oraz nagrodę najlepszym strzelcom. W tym czasie był niezastąpionym zawodnikiem Wisłą Kraków. Również w 1951 i 1952 roku Ruch osiągał znaczące sukcesy, co w dużej mierze zawdzięczał jego bramkom. Pod wodzą Henryka Alszera i Edwarda Cebuli, Cieślik nadal demonstrował niezawodne umiejętności strzeleckie. Stadion Wojska Polskiego w Warszawie stał się miejscem jednego z jego triumfów w Pucharze Polski w 1951 roku.

Liga w latach 1953-1955 stała się areną dominacji Cieślika, który w kilku sezonach stawał na czele klasyfikacji najlepszych strzelców. Nawet gdy wyniki zespołu były niesatysfakcjonujące, jak w sezonie 1954, jego zdolności przyciągały uwagę. W 1955 roku nawiązał współpracę z Górnikiem Zabrze, z którym odbył tournée po Związku Radzieckim, zdobywając pierwszego gola Górnika w meczach na arenie międzynarodowej.

Niezłomna postawa Cieślika kontynuowana była w 1956 roku wraz z powrotem Edwarda Cebuli na stanowisko trenera. Kolejne sezony były świadkami jego boiskowych triumfów takich jak niezwykłe wyczyny przeciwko Polonii Bydgoszcz oraz Polonii Nowa Sól. Kolejne sezony, zwieńczone czwartym miejscem w tabeli ligowej w 1958, były także przyćmione poprzez jego decyzję o zakończeniu kariery. W sezonie 1959, na swoje pożegnanie Cieślik otrzymał aparat i pierścień upamiętniający jego osiągnięcia, mimo ofert ze strony Zagłębia Sosnowiec.

Kilka razy przeczytałem, że powoli mógłbym już dać sobie spokój z piłką i zacząłem w to wierzyć. Na ławce Ruchu czekało kilku wychowanków gotowych wejść w moje miejsce i w tamtym momencie czułem, że nadszedł odpowiedni moment na zmianę warty. Nigdy nie chciałem kończyć kariery przesiadując na ławce rezerwowych i odcinając kupony od dawnej chwały. To mnie nie interesowało. Choć nie ukrywam, potem nadchodziły mnie wątpliwości, czy się czasem nie pośpieszyłem z tym zejściem z boiska, to prędzej czy później musiało to nastąpić. Taka kolej rzeczy.

Lp.	Lata aktywności	Imię oraz nazwisko	Liczba bramek
1.	1948–1959	Gerard Cieślik	168
2.	1928–1939, 1948	Teodor Peterek	157
3.	1934–1939	Ernest Wilimowski	117
4.	1959–1971	Eugeniusz Faber	104
5.	1957–1967	Eugeniusz Lerch	85

Kariera reprezentacyjna

Gerard Cieślik był jednym z najbardziej znaczących piłkarzy reprezentacji Polski w latach 1947–1958. W tym czasie wziął udział w czterdziestu pięciu meczach, zdobywając przy tym dwadzieścia siedem goli. Swój debiut w kadrze, prowadzonej przez selekcjonera Wacława Kuchara, miał w towarzyskim spotkaniu z Norwegią (3:1, 11 czerwca 1947 roku), natomiast pierwszą bramkę strzelił w meczu z Rumunią (1:2, 19 lipca 1947 roku). W trakcie swojej kariery w reprezentacji pełnił także funkcję kapitana w latach 1950–1958, debiutując na tej pozycji w meczu przeciwko Bułgarii (0:1, 30 października 1950 roku). Miał wówczas zaledwie dwadzieścia trzy lata, co uczyniło go najmłodszym kapitanem w historii narodowej drużyny.

W towarzyskim meczu z Rumunią (3:3, 14 maja 1950 roku) zdobył swoje jedyne hat tricka w barwach narodowych. Ostatnią bramkę, którą strzelił dla reprezentacji, Cieślik zdobył w meczu przeciwko Szkocji (1:2, 1 czerwca 1958 roku). Karierę reprezentacyjną zakończył po spotkaniu towarzyskim z Węgrami (1:3, 14 września 1958 roku), w którym wystąpił na pozycji lewoskrzydłowego, co było zmianą w porównaniu do jego dotychczasowej roli jako środkowego napastnika.

Letnie Igrzyska Olimpijskie 1952

Podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich w Helsinkach, polska reprezentacja była pod dowództwem selekcjonera Michała Matyasa oraz jego asystenta Tivadara Királya. Cieślik miał zaszczyt wystąpić w meczu rundy wstępnej przeciwko amatorskiej reprezentacji Francji (2:1, 15 lipca 1952 roku) oraz w meczu 1/8 finału z Danią (0:2, 21 lipca 1952 roku). Na igrzyskach pełnił rolę kapitana drużyny.

Cieślik, po latach, w sposób krytyczny odniósł się do udziału reprezentacji w turnieju olimpijskim, mówiąc:

W przygotowaniach do igrzysk popełniliśmy sporo błędów. Przede wszystkim, co chwilę zmieniano koncepcję gry. Tuż przed wyjazdem do Helsinek trenera Ryszarda Koncewicza zastąpił duet Tivadar Király–Michał Matyas. Na olimpiadzie przekonaliśmy się w końcu, jak wiele jeszcze dzieli nas od europejskiej piłki. Duńczycy (…) grali zupełnie inny futbol niż my. Dużo krótkich podań pozwalało im wyczekiwać na dogodny moment do długiego przerzutu. My, niemal natychmiast po przechwycie, wywalaliśmy piłkę do przodu.

Kariera trenerska

W okresie od lipca do grudnia 1946 roku Gerard Cieślik, wciąż aktywny gracz, prowadził regularne treningi piłkarskie dla zawodników Grunwaldu Ruda Śląska, odbywające się dwa razy w tygodniu. W roku 1956 jego kariera trenerska rozpoczęła się w testowej roli jako szkoleniowiec Prosny Wieruszów, chociaż okres jego działalności w tym klubie był krótki.

Na początku sezonu 1958 roku objął stanowisko trenera w drugoligowej Concordii Knurów. Drużyna ta zakończyła sezon na ósmej pozycji, a kluczowe zwycięstwa w ostatnich dwóch meczach nad Stalą Mielec (wynik 0:3 z dnia 19 października 1958 roku) oraz Górnikiem Radlin (wynik 5:2 z dnia 26 października 1958 roku) pozwoliły drużynie uniknąć spadku.

Jednakże, pod wpływem wymagań zarządu Ruchu, Cieślik zdecydował się na kontynuację kariery zawodniczej, rezygnując z roli szkoleniowca. Jego obowiązki w Concordii przejął kolega z drużyny, Franciszek Tim. W 1961 roku zakończył kurs instruktora piłki nożnej, co zaowocowało tym, że po kilku kolejkach ligowych zastąpił na stanowisku trenera Ruchu Gerarda Wodarza.

W latach 1964–1966 prowadził drużynę MKS–u Lędziny, z którą w sezonie 1964/1965 wywalczył piątą pozycję w III lidze oraz zdobył w 1965 roku tytuł trenera I klasy. Następnie, w sezonie 1968/1969, jego umiejętności mogły być znów szlifowane na ławce trenerskiej Unii Racibórz, a w 1971 roku zdobył tytuł trenera II klasy.

W ramach swojej kariery trenerskiej Cieślik prowadził również drużyny takie jak AKS Chorzów oraz Uranię Ruda Śląska.

Sezon	Liga
		Mecze	Wygrane	Remisy	Przegrane	% wygranych
1961	I Liga	10	6	3	1	60

Statystyki

Klubowe w latach 1948–1959

Sezon	Klub	Liga	Liga krajowa		Puchar Polski		Łącznie
			Meczów	Bramek	Meczów	Bramek	Meczów	Bramek
1948	Ruch Chorzów	I Liga	26	18	–		26	18
1949	Ruch Chorzów	I Liga	19	17	–		19	17
1950	Ruch Chorzów	I Liga	22	19	–		22	19
1951	Ruch Chorzów	I Liga	18	19	4	5	22	24
1952	Ruch Chorzów	I Liga	12	11	1	0	13	11
1953	Ruch Chorzów	I Liga	21	24	–		21	24
1954	Ruch Chorzów	I Liga	20	9	1	0	21	9
1955	Ruch Chorzów	I Liga	21	15	3	1	24	16
1956	Ruch Chorzów	I Liga	21	11	2	3	23	14
1957	Ruch Chorzów	I Liga	19	11	2	1	21	12
1958	Ruch Chorzów	I Liga	20	11	–		20	11
1959	Ruch Chorzów	I Liga	18	3	–		18	3
Razem			237	168	13	10	250	178

Gerard Cieślik, były wybitny piłkarz, zdobył według większości badaczy 167 goli w rozgrywkach ligowych. Warto zauważyć, że kwestia liczby zdobytych bramek staje się problematyczna w sezonie 1950. W książce dotyczącej historii Ruchu Chorzów na stronie 210 wskazano na 18 bramek tego zawodnika, jednak dokładna analiza z rozliczenia „mecz po meczu” ujawnia, że w rzeczywistości jest ich 19. Kluczowym punktem tej niejednoznaczności jest mecz z Wartą, który zakończył się wynikiem 4:0 w 1950 roku. Cieślik miał zdobyć gola z karnego, ale informacje o tym są sprzeczne.

W przypadku czterech publikacji – warszawskiego Przeglądu Sportowego, krakowskiego Piłkarza, Trybuny Robotniczej oraz Dziennika Zachodniego – przypisano to trafienie Kubickiemu. Z tego powodu, bazując na zasadzie dominujących źródeł, trudno wykluczyć, że Cieślik nie mógłby mieć w swoim dorobku 167 bramek. W sporach dotyczących tego dylematu zwolennicy przyznania mu tego gola wskazują, że był on jedynym strzelcem rzutów karnych w drużynie Ruchu. Jednakże, istnieją dowody na to, że przed tym meczem inny zawodnik, Kubicki, również egzekwował jedenastkę w meczu przeciwko Górnikowi Radlin.

Warto przedstawić szczegółowy przebieg goli Gerarda Cieślika w 1950 roku:

• 1 1:2 (dom) z Garbarnią,
• 2+3 4:1 (wyjazd) z Łódzkim KS,
• 4 3:0 (d) z Górnikiem Radlin,
• 5 2:1 (w) z Cracovią,
• 6 3:0 (d) z Szombierkami,
• 7 2:0 (d) z AKS Chorzów,
• 8+9 3:1 (w) z Lechem,
• 10 4:1 (d) z Polonią Warszawa,
• 11+12 5:1 (d) z Lechem,
• 13 3:2 (w) z Szombierkami,
• 14 4:0 (d) z Wartą,
• 15+16 2:3 (d) z Cracovią,
• 17 2:1 (w) z Górnikiem Radlin,
• 18 1:1 (d) z Łódzkim KS.

Reprezentacyjne w latach 1947–1958

Reprezentacja	Rok	Mecze	Bramki
Polska	1947	7	7
	1948	7	3
	1949	4	3
	1950	5	5
	1951	1	0
	1952	4	0
	1953	2	0
	1954	2	1
	1955	3	3
	1956	2	0
	1957	3	2
	1958	5	3
Razem		45	27

Reprezentacja Polski – Mecze i Gole
Lp.	Data	Miejsce	Przeciwnik	Wynik	Gol	Rozgrywki
1.	11.06.1947	Oslo, Norwegia	Norwegia	3:1	–	towarzyski
2.	19.07.1947	Warszawa, Polska	Rumunia	1:2	–	towarzyski
3.	31.08.1947	Praga, Czechosłowacja	Czechosłowacja	6:3	–	towarzyski
4.	14.09.1947	Solna, Szwecja	Szwecja	5:4	–	towarzyski
5.	17.09.1947	Helsinki, Finlandia	Finlandia	1:4	–	towarzyski
6.	19.10.1947	Belgrad, Jugosławia	Jugosławia	7:1	–	towarzyski
7.	26.10.1947	Bukareszt, Rumunia	Rumunia	0:0	–	towarzyski
8.	04.04.1948	Sofia, Bułgaria	Bułgaria	1:1	–	towarzyski
9.	18.04.1948	Warszawa, Polska	Czechosłowacja	3:1	–	towarzyski
10.	26.06.1948	Kopenhaga, Dania	Dania	8:0	–	towarzyski
11.	25.08.1948	Warszawa, Polska	Jugosławia	0:1	–	towarzyski
12.	19.09.1948	Warszawa, Polska	Węgry	2:6	–	towarzyski
13.	10.10.1948	Chorzów, Polska	Rumunia	0:0	–	towarzyski
14.	17.10.1948	Warszawa, Polska	Finlandia	1:0	–	towarzyski
15.	08.05.1949	Bukareszt, Rumunia	Rumunia	2:1	–	towarzyski
16.	02.10.1949	Warszawa, Polska	Bułgaria	3:2	–	towarzyski
17.	30.10.1949	Ostrawa, Czechosłowacja	Czechosłowacja	2:0	–	towarzyski
18.	06.11.1949	Warszawa, Polska	Albania	2:1	–	towarzyski
19.	01.05.1950	Tirana, Albania	Albania	0:0	–	towarzyski
20.	14.05.1950	Wrocław, Polska	Rumunia	3:3	–	towarzyski
21.	04.06.1950	Warszawa, Polska	Węgry	2:5	–	towarzyski
22.	22.10.1950	Warszawa, Polska	Czechosłowacja	1:4	–	towarzyski
23.	30.10.1950	Sofia, Bułgaria	Bułgaria	0:1	–	towarzyski
24.	27.05.1951	Budapeszt, Węgry	Węgry	6:0	–	towarzyski
25.	18.05.1952	Warszawa, Polska	Bułgaria	0:1	–	towarzyski
26.	15.06.1952	Warszawa, Polska	Węgry	1:5	–	towarzyski
mecz nieoficjalny	15.07.1952	Lahti, Finlandia	Francja	2:1	–	IO 1952
27.	21.07.1952	Turku, Finlandia	Dania	2:0	–	IO 1952
28.	21.09.1952	Warszawa, Polska	NRD	3:0	–	towarzyski
29.	10.05.1953	Wrocław, Polska	Czechosłowacja	1:1	–	towarzyski
30.	13.09.1953	Sofia, Bułgaria	Bułgaria	2:2	–	towarzyski
31.	08.08.1954	Warszawa, Polska	Bułgaria	2:2	–	towarzyski
32.	26.09.1954	Rostock, Niemcy	NRD	0:1	–	towarzyski
33.	29.05.1955	Bukareszt, Rumunia	Rumunia	2:2	–	towarzyski
34.	26.06.1955	Sofia, Bułgaria	Bułgaria	1:1	–	towarzyski
35.	11.09.1955	Helsinki, Finlandia	Finlandia	1:3	–	towarzyski
36.	30.05.1956	Oslo, Norwegia	Norwegia	0:0	–	towarzyski
37.	26.08.1956	Wrocław, Polska	Bułgaria	1:2	–	towarzyski
38.	20.10.1957	Chorzów, Polska	ZSRR	2:1	–	el. MŚ 1958
39.	03.11.1957	Warszawa, Polska	Finlandia	4:0	–	el. MŚ 1958
40.	24.11.1957	Lipsk, Niemcy	ZSRR	2:0	–	el. MŚ 1958
41.	11.05.1958	Chorzów, Polska	Irlandia	2:2	–	towarzyski
42.	25.05.1958	Kopenhaga, Dania	Dania	3:2	–	towarzyski
43.	01.06.1958	Warszawa, Polska	Szkocja	1:2	–	towarzyski
44.	28.06.1958	Rostock, Niemcy	NRD	1:1	–	towarzyski
45.	14.09.1958	Chorzów, Polska	Węgry	1:3	–	towarzyski

Sukcesy

Ruch Chorzów

Gerard Cieślik, znany z ogromnych osiągnięć na boisku, zdobył Mistrzostwo Polski trzykrotnie w latach 1951, 1952 oraz 1953. Jego umiejętności przyczyniły się także do zdobycia wicemistrzostwa w sezonach 1950 i 1956.

Dodatkowo, Cieślik prezentował się znakomicie, osiągając trzykrotnie 3. miejsce w mistrzostwach Polski w latach 1948, 1954 oraz 1955. Nie sposób zapomnieć także o zdobyciu Pucharu Polski w 1951 roku, co stanowiło jeden z szczytowych momentów jego kariery.

Indywidualne

W uznaniu swoich osiągnięć, Gerard Cieślik został dwukrotnie uhonorowany tytułem króla strzelców w I lidze, co miało miejsce w sezonach 1952 oraz 1953.

Wyróżnienia

Jego talent i doskonała gra nie przeszły niezauważone. Został piłkarzem roku według ekspertów z piłkarskiej encyklopedii Fuji sześć razy, w latach 1949-1954. W 1969 roku wyróżniono go tytułem piłkarza 50-lecia Polskiego Związku Piłki Nożnej, a w 1993 roku otrzymał miano honorowego członka Polskiego Związku Piłki Nożnej.

Jako wyróżnienie, w 2000 roku Gerard zyskał status honorowego obywatela Chorzowa. Ostatnim akcentem jego kariery było uzyskanie nominacji do reprezentacji 100-lecia Polskiego Związku Piłki Nożnej w 2019 roku.

Życie prywatne

Dziadkowie Gerarda Cieślika ze strony ojca pochodzili z Łabęd i byli aktywnymi uczestnikami powstań śląskich. Zmiany w ich życiu związane z plebiscytem doprowadziły ich do Hajduk Wielkich. Gerard był w dwóch małżeńskich związkach. Ze swoją pierwszą żoną Wandą zawarł związek 14 sierpnia 1949 roku, z tego małżeństwa pochodzi dwójka dzieci: Jan (ur. 1950) oraz Barbara (ur. 1954). Poza tym, Cieślik miał czworo wnucząt: Katarzynę (ur. 1974), Marcina (ur. 1978), Agatę (ur. 1978) oraz Aleksandrę (ur. 1980).

W 1998 roku zmarła jego pierwsza żona, a Gerard ponownie stanął na ślubnym kobiercu 25 października 2001 roku, zawierając związek kościelny z Krystyną Janiczek, która była znaną zawodniczką Ruchu Chorzów oraz trzykrotną mistrzynią Polski w piłce ręcznej. Akt cywilny tego związku został zatwierdzony 14 sierpnia 2002 roku w Urzędzie Stanu Cywilnego w Chorzowie.

Gerard Cieślik zdobył wykształcenie tokarza, jednak jego pasja do piłki nożnej nie przeszkadzała mu w wykonywaniu pracy w Hucie Batory, gdzie łączył gaming w piłkę nożną z obowiązkami zawodowymi. Po ukończeniu kursu mistrza przeniesiono go do działu planowania. Dodatkowo, jego ścieżka zawodowa obejmowała również Zakład Koksowniczy oraz Hutnicze Przedsiębiorstwo Remontowe w Chorzowie, gdzie organizował spartakiady zakładowe.

Stryjem Gerarda był Ryszard, który odniósł sukces jako dwukrotny mistrz Polski w barwach Ruchu Chorzów w latach 1933 i 1934. W rodzinie Gerarda wyróżniali się także szwagrowie Roman Rurański oraz Ryszard Wyrobek.

W późniejszych latach życia Gerard zmagał się z poważnymi problemami zdrowotnymi, w tym z cukrzycą oraz schorzeniami płuc. Ostatecznie zmarł 3 listopada 2013 roku w szpitalu przy ul. Strzelców Bytomskich w Chorzowie. Został pochowany 8 listopada na cmentarzu w dzielnicy Batory przy ul. Granicznej.

Filmografia

Gerard Cieślik, znany polski piłkarz, pojawił się na ekranie w filmie zatytułowanym „Gra o wszystko”, który miał swoją premierę w 1978 roku. Dzieło to zostało wyreżyserowane przez Andrzeja Kotkowskiego.

Upamiętnienia

Gerard Cieślik pozostawił po sobie wiele upamiętnień, które świadczą o jego znaczeniu w historii polskiego sportu. W 1960 roku, na prośbę trenera Mariana Boratyńskiego, piłkarz zgodził się na nadanie jego nazwiska zespołowi, co przyczyniło się do utworzenia Międzyszkolnego Klubu Sportowego Cieśliki Słupsk.

Od października 2001 roku Gerard Cieślik jest patronem Zespołu Szkół Sportowych nr 2 w Chorzowie, co stanowi hołd dla jego osiągnięć sportowych oraz wpływu na młode pokolenia sportowców. W 2007 roku, z okazji Krajowej Wystawy Filatelistycznej w Chorzowie, wydano kartkę pocztową z jego wizerunkiem, a pięć lat później chorzowski oddział Polskiego Związku Filatelistów zorganizował benefis na jego cześć, wypuszczając dwie różne publikacje.

W lipcu 2014 roku, podczas nadzwyczajnej sesji, rada miasta w Chorzowie podjęła istotną decyzję o zainstalowaniu w centrum miasta pomnika poświęconego Cieślikowi. Konkurs na jego wykonanie wygrał znany artysta Tomasz Wenklar, który stworzył odlew przedstawiający piłkarza w biegu z piłką. Odsłonięto go w grudniu przy ul. Wolności, a pomnik z brązu, w formie posągu i ławki, ma imponujące wymiary: 180 cm wysokości, ponad 2 m długości oraz 70 cm szerokości. Więcej informacji o tym projekcie można znaleźć pod tym linkiem: Pomnik z brązu.

W sierpniu 2016 roku na ścianie kamienicy przy ul. Miarki 21 w Chorzowie powstał mural, który przedstawia wizerunek Cieślika. Projekt został zainicjowany przez kibiców Ruchu Chorzów, którzy zdobyli fundusze na jego realizację, zbierając kapsle od piw Kompanii Piwowarskiej. Większość prac w tym przedsięwzięciu została wykonana przez chorzowskiego artystę, absolwenta Ogólnokształcącej Szkoły Sztuk Pięknych w Katowicach, znanego pod pseudonimem Bolo.

W październiku 2018 roku powstał kolejny mural na ścianie kamienicy przy ul. Rostka 1, który przedstawia takie legendy jak Robert Lewandowski, Włodzimierz Lubański i nasz bohater, Cieślik. Projekt został zainicjowany przez Polski Związek Piłki Nożnej i miał miejsce przed meczami reprezentacji Polski odbywającymi się na Stadionie Śląskim przeciwko Portugalii i Włochom.

W 2022 roku, jako forma uznania dla osiągnięć Gerarda Cieślika, odsłonięto pomnik Gerarda Cieślika przy Stadionie Śląskim, co potwierdza jego niezatarte ślady w historii polskiej piłki nożnej.

Ordery i odznaczenia

Gerard Cieślik, znany ze swoich osiągnięć sportowych, został uhonorowany szeregiem prestiżowych odznaczeń oraz medali, które podkreślają jego wkład w rozwój kultury fizycznej w Polsce.

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 16 grudnia 1999,
• Odznaka „Zasłużony Mistrz Sportu”,
• Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej”,
• Złoty Medal za Wybitne Osiągnięcia Sportowe.

---

Oceń: Gerard Cieślik

---