Stefan Katzy

Sport i rekreacja

Stefan Katzy, który przyszedł na świat 16 grudnia 1906 roku w Hajdukach Wielkich, był to polski piłkarz, który pozostawił po sobie znaczący ślad w historii polskiego futbolu. Jego kariera piłkarska to czas spędzony w jednej, jakże zasłużonej drużynie.

Od najmłodszych lat Katzy był związany z Ruchem Chorzów, gdzie rozpoczął swoją przygodę w piłce nożnej. W wieku czternastu lat dołączył do drużyny juniorów, a w sezonie 1926 włączono go do zespołu seniorów. Młody zawodnik wkrótce udowodnił, że jest kluczowym elementem drużyny, a jego talenty wydatnie przyczyniły się do sukcesów klubu.

W barwach Ruchu Chorzów Katzy rywalizował przez dziesięć sezonów, zdobywając w tym czasie znakomite osiągnięcia. Był częścią zespołu, który trzykrotnie wywalczył miano mistrza Polski w latach 1933, 1934 oraz 1935. To odznaczenie nie tylko ukazuje jego umiejętności, ale także zaangażowanie w rozwój drużyny, której był kapitanem w latach 1931-1933.

Kariera piłkarska

Stefan Katzy przyszedł na świat 16 grudnia 1906 roku w Hajdukach Wielkich. Jego piłkarską przygodę rozpoczął w 1920 roku, kontynuując treningi w juniorach Ruchu Chorzów. Był niezwykle wszechstronny, co sprawiało, że mógł grać na różnych pozycjach, takich jak napastnik, obrońca, zarówno lewy, jak i prawy, oraz pomocnik. W styczniu 1926 roku, w meczu finałowym o Puchar Stanisława Fliegera w sezonie 1925/1926, Katzy zagrał jako środkowy napastnik. W tym meczu, który odbył się 10 stycznia 1926 roku, Ruch pokonał drużynę 06 Załęże wynikiem 3:2, co zapewniło im udział w rozgrywkach o Puchar Polski, będąc najlepszą drużyną ze Śląska. Niestety, w półfinale przeciwko Wiśle Kraków (4 lipca 1926), Ruch przegrał 1:0.

W praktycznie całym sezonie 1926 roku w rozgrywkach śląskiej A klasy, Ruch zajął pierwsze miejsce i reprezentował region w Mistrzostwach Polski. W tym czasie Katzy wziął udział w dwóch przegranych meczach z Wartą Poznań (6:0, 29 sierpnia 1926 oraz 2:4, 19 września 1926), a także w zremisowanym pojedynku przeciwko Klubowi Turystów Łódź (2:2, 21 października 1926). W grudniu 1926 roku Ruch zwyciężył w drugiej edycji Pucharu Stanisława Fliegera, pokonując 06 Załęże (4:2 po dogrywce, 8 grudnia 1926), a jedną z bramek zdobył Katzy.

Seria sześciu meczów Stefana Katzego z golem
NumerDataTyp meczuRywalWynikStrzelony gol
122 maja 1927mecz wyjazdowyPolonia Warszawa3:5–
226 maja 1927mecz wyjazdowyJutrzenka Kraków1:3–
329 maja 1927mecz domowyKlub Turystów Łódź2:0–
412 czerwca 1927mecz wyjazdowyWarta Poznań1:4–
519 czerwca 1927mecz wyjazdowyCzarni Lwów2:1–
626 czerwca 1927mecz domowyLegia Warszawa3:1–

W sezonie 1927 Ruch zajął dwunaste miejsce w ligowej tabeli. Katzy wystąpił we wszystkich dwudziestu sześciu meczach, a jego rolą była najczęściej gra na pozycji napastnika lub pomocnika. Z imponującym dorobkiem czternastu goli został najlepszym strzelcem swojego zespołu. Niestety, w przegranym spotkaniu z ŁKS–em Łódź (1:3, 21 kwietnia 1927) wystawiono go na lewym skrzydle, co spotkało się z negatywną reakcją prasy, która twierdziła, że Katzy nie potrafił dostosować się do roli. Krytyka dotyczyła również występu, w którym nie wykorzystał rzutu karnego w grze przeciwko Warszawiance (0:0, 1 maja 1927). W maju 1927 roku jednak rozpoczął imponującą serię sześciu meczów ligowych, w których udanie strzelał gole, a w toczeniu walki z Polonią Warszawa (6:2, 7 sierpnia 1927) zdobył cztery bramki, jednak mecz ten został unieważniony przez walkower na korzyść drużyny gości.

W rewanżu z ŁKS–em (6:2, 9 października 1927) oraz w meczu remisowym z Legią Warszawa (1:1, 16 października 1927), Katzy skutecznie zastąpił Pawła Kutza w defensywie. Podczas sezonu 1928 Ruch zakończył ligowe rozgrywki na dwunastym miejscu, a Katzy rozegrał w pełnym wymiarze czasowym dwadzieścia trzy mecze, zdobywając trzy gole. Początkowo grał na pozycji napastnika, lecz późniejsze mecze pełnił rolę pomocnika lub obrońcy. Po przegranej 1:2 z Polonią Warszawa (15 kwietnia 1928) prasa obwiniała go za słabą grę i demobilizację drużyny. W zaciętym przegranym spotkaniu przeciwko Warcie Poznań (0:1, 24 czerwca 1928) Katzy zdobył bramkę samobójczą.

W 1929 roku Ruch zakończył ligowe zmagania na dziesiątej pozycji. Katzy brał udział w dwudziestu czterech meczach ligowych, w pełnym wymiarze czasowym, a od początku sezonu grał jako obrońca. W meczu z Garbarnią Kraków (1:1, 21 kwietnia 1929) Katzy strzelił bramkę samobójczą. Natomiast w spotkaniu z 1. FC Katowice (1:1, 15 września 1929) popełnił błąd, który zaowocował niepotrzebnym rzutem karnym. Wywrócił się w swoim polu karnym, co zakończyło się systematyczną krytyką.

W 1930 roku Ruch zakończył rozgrywki ligowe na ósmym miejscu, a Katzy wziął udział w dwudziestu jednym meczach. W kolejnym sezonie (1931) zespół uplasował się na piątej pozycji, a Katzy zagrał w dziewiętnastu meczach ligowych. W przegranym spotkaniu z Cracovią (4:1, 28 czerwca 1931) został wykluczony za emocjonalny protest po stracie bramki. Katzy wydatnie przyczynił się do drużyny jako kapitan po Józefie Sobocie przez trzy sezony.

W roku 1932 Ruch zakończył rozgrywki na siódmej pozycji, przegrywając trzy ostatnie spotkania ligowe, a Katzy zagrał w dwunastu meczach. W 1933 roku Ruch zdobył mistrzostwo Polski, a Katzy uczestniczył w dziewiętnastu meczach ligowych. Brak jego obecności zauważono jedynie w meczu otwarcia sezonu przeciwko Garbarni Kraków (6:0, 2 kwietnia 1933). W 1934 roku drużyna obroniła tytuł, a Katzy wystąpił w osiemnastu meczach. W przegranym meczu z Wisłą Kraków (2:1, 2 września 1934) doszło do skandalicznej sytuacji, kiedy Katzy został usunięty z boiska po bójce z Bolesławem Habrowskim. W tym czasie zagrał również w wygranym meczu towarzyskim przeciwko reprezentacji Krakowa (3:0, 15 kwietnia 1934).

W sezonie 1935 Ruch zdobył mistrzostwo Polski trzeci raz z rzędu, a Katzy zagrał w pojedynczym meczu przeciwko Legii Warszawa (6:0, 20 czerwca 1935). Po zakończeniu tego sezonu, Katzy postanowił zakończyć swoją karierę piłkarską, a jego miejsce w drużynie zajmie następnie Antoni Rurański.

Statystyki

Klubowe w latach 1926–1935

W omawianym okresie, Stefan Katzy reprezentował barwy klubu Ruch Chorzów, który uczestniczył w rozgrywkach I Ligi. Jego osiągnięcia statystyczne są imponujące, co będzie przedstawione w tabeli poniżej.

SezonKlubLigaLiga krajowaPuchar PolskiŁącznie
Liczba meczówLiczba bramekMeczówBramkiMeczówBramki
1926Ruch ChorzówI Liga301040
1927Ruch ChorzówI Liga2614–2614
1928Ruch ChorzówI Liga233233
1929Ruch ChorzówI Liga240240
1930Ruch ChorzówI Liga210210
1931Ruch ChorzówI Liga190190
1932Ruch ChorzówI Liga120120
1933Ruch ChorzówI Liga190190
1934Ruch ChorzówI Liga180180
1935Ruch ChorzówI Liga1010
Suma166171016717

Przez dziewięć sezonów, Katzy zdołał zdobyć znaczącą liczbę bramek, co umocniło jego pozycję w drużynie oraz w rozgrywkach krajowych.

Reprezentacja Śląska 1933–1934

Podczas swojej kariery, Katzy również zadebiutował w reprezentacji Śląska, gdzie miał okazję uczestniczyć w meczach towarzyskich. Pozwoliło mu to na dalszy rozwój oraz zaprezentowanie swoich umiejętności na dużej scenie.

Mecze i gole w reprezentacji
Śląsk
Lp.DataMiejscePrzeciwnikWynikRozgrywki
104.10.1933Katowice, PolskaPolska1:2towarzyski
215.04.1934Chorzów, PolskaKraków3:0towarzyski

Sukcesy

Ruch Chorzów

Stefan Katzy to znacząca postać w historii polskiego futbolu, a jego osiągnięcia z drużyną Ruch Chorzów są imponujące. W ciągu swojej kariery zdobył Mistrzostwo Polski aż trzy razy, co jest dowodem na jego umiejętności i wkład w sukcesy zespołu.

Mistrzowskie tytuły zostały zdobyte w następujących sezonach: 1933, 1934 oraz 1935. Każdy z tych tytułów potwierdza nie tylko osobiste talenty Katzy, ale również siłę drużyny, z którą współpracował, co miało kluczowe znaczenie dla historii klubu.

Życie prywatne

Stefan Katzy był absolwentem w dziedzinie elektrotechniki. Posiadał młodszego brata Aleksandra, który grał w rezerwach Ruchu Chorzów. Niestety, jego życie zakończyło się w wieku zaledwie czterdziestu dwóch lat, po skomplikowanej operacji żołądka. Zasłużył na miano honorowego członka klubu Ruch Chorzów, co świadczy o jego dużym wpływie na tę społeczność.

Przypisy

  1. a b c d Miatkowski, Owsiński 2017 ↓, s. 64.
  2. a b c d Gowarzewski (1918-1939) 2017 ↓, s. 84.
  3. a b Gowarzewski, Waloszek 1995 ↓, s. 101.
  4. a b c d Gowarzewski, Waloszek 1995 ↓, s. 49.
  5. Wisła bije Ruch 2:1. „Gazeta Robotnicza”. Nr 144, s. 8, 04.09.1934 r.
  6. a b Śląsk zwycięża Kraków w piłce nożnej 3:0 (1:0). „Siedem Groszy”. Nr 103, s. 6, 17.04.1934 r.
  7. Porażka Ruchu w Karwinie. „Polonia”. Nr 3009, s. 3, 15.05.1933 r.
  8. Cracovia powraca do formy. Zasłużone zwycięstwo mistrza Ligi nad Ruchem 4:1. „Przegląd Sportowy”. Nr 645, s. 5, 01.07.1931 r.
  9. Remisowa gra leaderów ligi. „Polska Zachodnia”. Nr 111, s. 8, 24.04.1929 r.
  10. Wyniki zawodów niedzielnych: 1. F.C.—Ruch 1:1 (1:1). „Polonia”. Nr 1777, s. 4, 16.09.1929 r.
  11. Ruch Hajduki Wielkie—Warszawianka Warszawa o mistrzostwo ligi polskiej 0:0. „Polonia”. Nr 119, s. 5, 02.05.1927 r.
  12. Ruch Hajduki Wielkie—ŁKS Łódź 1:3 (0:1). „Polonia”. Nr 112, s. 5, 25.04.1927 r.
  13. Ruch zdobywa po raz drugi Puhar im. Stanisława Fliegera. „Polonia”. Nr 339, s. 5, 09.12.1926 r.
  14. Ruch zdobywa Puhar Stanisława Fliegera. „Polonia”. Nr 12, s. 5, 12.01.1926 r.
  15. Gowarzewski, Waloszek 1995 ↓, s. 42—43.
  16. Gowarzewski, Waloszek 1995 ↓, s. 44—45.
  17. Gowarzewski, Waloszek 1995 ↓, s. 36—37.
  18. Gowarzewski, Waloszek 1995 ↓, s. 30—31.
  19. Gowarzewski, Waloszek 1995 ↓, s. 34—35.
  20. Gowarzewski, Waloszek 1995 ↓, s. 28—29.
  21. Gowarzewski, Waloszek 1995 ↓, s. 37.
  22. Gowarzewski, Waloszek 1995 ↓, s. 22.
  23. Gowarzewski, Waloszek 1995 ↓, s. 18–19.
  24. a b Gowarzewski, Waloszek 1995 ↓, s. 23.

Oceń: Stefan Katzy

★★★★★
Średnia ocena:4.84 Liczba ocen:5