Tadeusz Żmudziński był wielką postacią w świecie muzyki klasycznej, znanym nie tylko jako wirtuoz fortepianu, ale także jako znamienity pedagog. Urodził się 9 czerwca 1924 roku w Królewskiej Hucie, a swoją karierę artystyczną związał z pomiarem dźwięków i sztuką wykonawczą.
W swojej bogatej karierze zyskał uznanie wśród wielu pokoleń muzyków oraz uczniów, inspirując ich do kształcenia się i rozwijania talentów muzycznych. Tadeusz Żmudziński zmarł 17 października 1992 roku w Katowicach, pozostawiając po sobie trwały ślad w polskiej muzyce.
Życiorys
Wykształcenie i praca pedagogiczna
W 1947 roku Tadeusz Żmudziński zakończył swoje studia z wyróżnieniem w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach, gdzie uczył się w klasie Władysławy Markiewiczówny. Następnie podjął studia w Paryżu, kształcąc się pod okiem Waltera Giesekinga oraz biorąc prywatne lekcje od znakomitego pianisty Alfreda Cortota. Od roku 1961 Żmudziński prowadził klasę fortepianu w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie, a od 1973 także w Katowicach. Dzięki swoim osiągnięciom, w 1985 roku otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. Wśród jego uczniów znaleźli się m.in. Romana Podsadecka, Andrzej Pikul, Sławomir Zubrzycki, Maria Nowosad, Michał Korzistka, Mariola Cieniawa oraz Marta Peter.
Kariera pianistyczna
W 1949 roku Tadeusz Żmudziński odniósł znaczący sukces, zdobywając XII nagrodę na IV Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina odbywającym się w Warszawie. Ten triumf otworzył przed nim drzwi do koncertowania w różnych krajach, takich jak Austria, Szwajcaria, Węgry, Czechosłowacja, Niemcy, Belgia, Holandia, Francja, Hiszpania, Włochy, Jugosławia, Grecja, Rumunia, Bułgaria, Rosja, Finlandia, Szwecja, Norwegia, Dania, Islandia, Stany Zjednoczone, Kuba, Urugwaj, Argentyna, Nigeria oraz Chiny. Poza tym, pełnił rolę jurora w wielu renomowanych konkursach muzycznych, takich jak Konkurs im. Alessandro Casagrande w Terni (1975, 1976), Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina w Warszawie (1975, 1980, 1985, 1990), Konkurs im. Karola Szymanowskiego w Łodzi (1983) oraz Międzynarodowy Konkurs im. Ferruccio Busoniego w Bolzano (1984). Żmudziński zdobył szczególne uznanie jako interpretator twórczości Karola Szymanowskiego, a w 1968 roku podczas jednego wieczoru artystycznego, zaprezentował dwa koncerty fortepianowe Johannesa Brahmsa.
Odznaczenia
Osoba ta została uhonorowana licznymi odznaczeniami, które świadczą o jej znaczącym wkładzie w życie społeczne oraz kulturalne. Poniżej znajduje się lista przyznanych nagród:
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1977),
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
- Order Sztandaru Pracy II klasy,
- Medal 40-lecia Polski Ludowej,
- Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”.
Przypisy
- a b c d Żmudziński, Tadeusz [online], Polska Biblioteka Muzyczna [dostęp 18.06.2024 r.]
- Encyklopedia Chorzowa, red. G. Grzegorek, Katowice 2009 r., s. 582.
- * Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989 r., str. 1558.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Natalia Szyguła | Ewa Nowacka | Jerzy Michalak (scenograf) | Paweł Wilczek | Janina Matylda Gajdzianka | Józef Gallus | Ewa Pokas | Agnieszka Radzikowska | Izabela Łabuda | Benon Hardy | Edward Bogusławski (kompozytor) | Leszek Engelking | Izabella Malik | Maya Gordon | Ryszard Riedel | Bogdan Kalus | Sabina Waszut | Adam Pilawa | Helga Molander | Anna Dziewit-MellerOceń: Tadeusz Żmudziński