Oskar Brajter

Jako młody zawodnik, Oskar był wychowankiem Azotów Chorzów, zanim rozpoczął swoje występy w renomowanych klubach. W sezonie 1949-1950 związał się z klubem Ruchu, gdzie stawiał pierwsze kroki na piłkarskiej arenie. Następnie, przez dwa lata, był zawodnikiem Legii Warszawa, jednego z najbardziej rozpoznawalnych klubów w Polsce.

Po powrocie do Ruchu w latach 1952-1955, Oskar zdobył tytuł mistrza Polski w 1953 roku, co było ukoronowaniem jego dotychczasowych osiągnięć. Niestety, z powodu licznych kontuzji, jego kariera nie przebiegała tak płynnie, jakby sobie tego życzył. W późniejszych latach występował w klubach z niższych lig, co nie umniejsza jego wkładu w polski sport.

Na poziomie reprezentacyjnym, Oskar zadebiutował 30 października 1950 roku w meczu przeciw Bułgarii, a swój ostatni mecz w narodowych barwach rozegrał w 1952 roku. Warto podkreślić, że był częścią kadry Polski na igrzyska olimpijskie w Helsinkach, jednak razem z kilkoma kolegami nie wziął udziału w rozgrywkach, pozostając w kraju jako zawodnik rezerwowy. Ostatecznie, jego dorobek w biało-czerwonych barwach zamknął się na czterech oficjalnych spotkaniach.