Czesław Suszczyk

---

Życiorys

„Czesław Suszczyk przyszedł na świat 4 stycznia 1922 roku w Chorzowie. Po zakończeniu edukacji w szkole podstawowej, zdecydował się na naukę w szkole zawodowej, gdzie zdobył umiejętności, które pozwoliły mu na rozpoczęcie pracy jako ślusarz.

Jego przygoda z piłką nożną rozpoczęła się w bardzo młodym wieku, gdy w 1936 roku, jako 14-letni chłopak, zagrał na pozycji bramkarza dla Klubu Sportowego Państwowych Zakładów Azotowych w Chorzowie. Niedługo później wystąpił jako napastnik podczas turnieju juniorów, który odbył się na boisku KS „Ruch” Wielkie Hajduki. Dobrze zaprezentował swoje umiejętności, ponieważ w 1937 roku w tych rozgrywkach strzelił aż 123 bramki.

W roku 1941, po wcieleniu do niemieckiej marynarki wojennej, odbywał służbę na kontrtorpedowcu, który operował na Morzu Śródziemnym. Pod koniec wojny znajdował się w greckim porcie Pireus, a po przeniesieniu do Świnoujścia i na wyspę Wolin, wpadł w ręce polskiej armii. Do 1946 roku był osadzony w polskim obozie jenieckim w Bydgoszczy.

Po zakończeniu wojny, w 1946 roku, powrócił do rodzinnego Chorzowa. Na początku swojej kariery piłkarskiej występował jako lewy łącznik w górniczym Klubie Sportowym „Kopalnia Prezydent” w Chorzowie. W tym samym roku przeniósł się do Ruchu Chorzów, w którym grał aż do zakończenia zawodniczej kariery. Zadebiutował tam jako prawy pomocnik w meczu o awans do I ligi z Robotniczym Klubem Sportowym „Widzew” Łódź.

W najwyższej klasie rozgrywkowej bronił barw „Niebieskich” przez 12 sezonów, pomiędzy rokiem 1948 a 1959, zdobywając łącznie 17 goli w 233 meczach. Z drużyną Ruchu trzykrotnie cieszył się z tytułu Mistrza Polski w latach 1951, 1952 oraz 1953, a także zdobył jeden Puchar Polski.

W roku 1949, w wyniku decyzji władz, musiał zmienić swoje imię z Gerard na „Czesław”, co otworzyło mu drogę do reprezentacji narodowej. Zadebiutował w niej w meczu przeciwko Rumunii, a we wrześniu tego samego roku przyczynił się do zwycięstwa z Bułgarią. W 1952 roku miał zaszczyt uczestniczyć w Igrzyskach Olimpijskich w Helsinkach, gdzie grał w wygranym meczu przeciwko Francji.

Karierę zawodniczą zakończył w 1957 roku, po czym objął rolę trenera w drużynie „Niebieskich”. Przez dwa lata pełnił funkcję grającego trenera, a mimo że zakończył karierę, nadal był powoływany do kadry narodowej (jego ostatni występ miał miejsce w 1958 roku w meczu z Irlandią). Łącznie zagrał 26 razy w reprezentacji Polski, a trzykrotnie wystąpił w II reprezentacji Polski.

Razem z Gerardem Cieślikiem zakończył swoją karierę w Ruchu Chorzów w 1959 roku. Następnie prowadził drużynę juniorów Ruchu, przyczyniając się do ich sukcesu w Mistrzostwach Polski Juniorów w 1965 roku. Później był trenerem KS „Dąb” Katowice, a następnie ROW Rybnik, który wprowadził do I ligi w 1968 roku. Trenował także drużynę FKS „Stal” Mielec oraz w drugiej połowie lat 70. pełnił funkcję szkoleniowca Warty Zawiercie.

Odznaczenia

Czesław Suszczyk osiągnął znaczące wyróżnienia w swojej karierze sportowej. W 1960 roku został nagrodzony tytułem Zasłużonego Mistrza Sportu, co stanowi uznanie jego umiejętności oraz wkładu w rozwój dyscypliny. Następnie, w 1970 roku, otrzymał Złoty Krzyż Zasługi, co podkreśla jego osiągnięcia i zasługi na polu sportowym oraz społecznym.

---

Oceń: Czesław Suszczyk

---