Jan Wiechoczek

W okresie od 1932 do 1936 roku Wiechoczek grał w drużynie juniorów tego klubu, a w 1937 roku zrobił krok w stronę zespołu seniorów. Zadebiutował w „Niebieskich” 1 sierpnia 1937 roku podczas meczu z AKS-em Chorzów, który zakończył się bezbramkowym remisem. Jego pierwsza bramka padła 5 września 1937 roku, kiedy to zdobył trzy gole w wygranym 8:1 meczu przeciwko Garbarni Kraków, co zaowocowało hat trickiem, uwieczniającym jego debiutancki sezon na najwyższym poziomie rozgrywek ligowych.

W tym samym sezonie drużyna zajęła trzecie miejsce w tabeli, a w 1938 roku Wiechoczek zdobył mistrzostwo Polski. Dodatkowo, w 1937 roku, również w jego karierze miał miejsce sukces na poziomie reprezentacyjnym, kiedy to zdobył Puchar Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z drużyną Śląska. 14 listopada 1937 roku zagrał w finałowym meczu, w którym Śląsk wygrał 5:1 z Krakowem.

Pomiędzy 1938 a 1939 rokiem Wiechoczek grał w WKS-ie Bytomiak. Niestety, los nie był dla niego łaskawy; zaginął w toku II wojny światowej jako żołnierz. Jego rodzina nigdy nie otrzymała informacji dotyczących jego losów, a on sam w swoim życiu zawodowym pracował jako robotnik. Na boisku zyskał popularność, zyskując przydomki „Owens” oraz „Ufka”, które świadczyły o jego umiejętnościach oraz stylu gry.