Helena Hildegarda Machinia, urodzona 18 sierpnia 1919 roku w Królewskiej Hucie, która obecnie znana jest jako Chorzów, to postać o niebywałej historii. Zmarła 19 listopada 1991 roku w Chorzowie, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w pamięci lokalnej społeczności.
Była nie tylko urzędniczką, ale również działaczką ruchu oporu, co w okresie II wojny światowej czyniło ją osobą znaczącą w walce przeciwko okupacji. Jej życie nie było łatwe, ponieważ jako więźniarka obozów koncentracyjnych Ravensbrück oraz Neuengamme przeszła przez piekło, które dotknęło wielu ludzi tamtych czasów.
Życiorys
Helena Hildegarda Machinia, córka powstańca śląskiego Emanuela Machinia, który pełnił funkcję kierownika Urzędu Stanu Cywilnego w Chorzowie po roku 1945, spędziła swoje młodzieńcze lata w tym samym mieście. Po ukończeniu szkoły podstawowej i gimnazjum, w której zdobywała wiedzę, mieszkała przy obecnej ul. Krzyżowej, angażując się w harcerstwo. Jej pierwsze doświadczenia zawodowe obejmowały stanowisko stenotypistki w magistracie.
Wydarzenia z końca października 1939 roku na zawsze odmieniły jej życie. Aresztowana przez gestapo, doświadczyła tego dramatycznego momentu tuż po ujęciu swojego ojca. Chociaż gestapo żądało od niej listy powstańców śląskich z Chorzowa, zniszczyła ją przed aresztowaniem, co zapewne uratowało wielu ludzi. Po trzech tygodniach przetrzymywania w areszcie, uzyskano jej zwolnienie, ale jej ojciec został przetrzymany w więzieniu w Bytomiu, gdzie zmajforowano go do obozu w Dachau w maju 1940 roku.
W grudniu 1939 roku Helena postanowiła dołączyć do konspiracyjnej Polskiej Organizacji Partyzanckiej. Niestety, po roku została ponownie aresztowana przez gestapo i osadzona w więzieniu w Chorzowie na czas śledztwa. Jej trudne przeżycia w tym okresie były jednak tylko początkiem. Pod koniec kwietnia 1941 roku nastąpił jej przewóz do bardziej brutalnych warunków. Została przeniesiona do więzienia w Bytomiu, a później do Wrocławia, Cottbus i Berlina, co okazało się krokiem w kierunku obozu koncentracyjnego w Ravensbrück, gdzie nadano jej numer 6198.
Na skutek zawirowań wojennych, w lipcu 1944 roku trafiła do obozu koncentracyjnego Neuengamme, otrzymując numer 4445. Nasze czasowe nadzieje na wolność zaczęły się spełniać, gdy pod koniec kwietnia 1945 roku, dzięki staraniom Międzynarodowego Czerwonego Krzyża, została przetransportowana do Flensburga, a następnie do Szwecji. W listopadzie 1945 roku powróciła do Polski, przynosząc ze sobą doświadczenia kilkuletniej tragedii.
Po powrocie do kraju Helena rozpoczęła nowy etap w swoim życiu jako sekretarka w Wytwórni Konstrukcji Stalowych w Chorzowie. W czerwcu 1964 roku znalazła nowe miejsce w biurze przewodniczącego Wojewódzkiej Rady Narodowej w Katowicach, gdzie mogła wnosić wkład w odbudowę społeczności po wojennych tragediach. Tego rodzaju zaangażowanie pokazało jej silny charakter i determinację.
Była aktywna w różnych organizacjach, będąc członkiem Polskiego Związku Byłych Więźniów Politycznych, jak również partii politycznych takich jak PPS, PZPR, a także ZBOWiD, co świadczy o jej zaangażowaniu w życie społeczno-polityczne Polski w okresie powojennym.
Odznaczenia
Helena Hildegarda Machinia zdobyła wyróżnienia i odznaczenia, które odzwierciedlają jej znaczące osiągnięcia.
Wśród jej nagród znajdują się:
- Śląski Krzyż Powstańczy,
- Medal X lecia,
- Złoty Krzyż Zasługi,
- Srebrny Krzyż Zasługi.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Jan Figna | Stanisław Stebelski | Józef Kubica (polityk) | Tino Schwierzina | Bogdan Szczygieł (polityk) | Roman Rurański | Paweł Komander | Roman Urbańczyk | Gerard Gabryś | Janina Banasik | Piotr Chmielowski (polityk) | Halina Bieda | Henryk Pruchniewicz | Wojciech Pawłowski (polityk) | Włodzimierz Janiurek | Richard Breslau | Roman Nowak | Lech Kubiak (dyplomata) | Maria Nowak (polityk) | Henryk MercikOceń: Helena Hildegarda Machinia