Hanna Schygulla

---

Życiorys

Hanna Schygulla, uznawana za jedną z najważniejszych postaci w niemieckim kinie, urodziła się w górnośląskiej rodzinie Josefa Franza i Antonie Ursuli Schygulla, z domu Mzyk. Jej rodzina od lat mieszkała w Chorzowie Starym, gdzie ojciec zajmował się handlem drewnem. W dniu 13 lutego 1944 roku została ochrzczona w kościele pod wezwaniem Marii Magdaleny w Starym Chorzowie. Wkrótce po tym wydarzeniu, jej ojciec został powołany do Wehrmachtu i wyjechał na front.

W 1945 roku (w niektórych źródłach podaje się rok 1946), Hanna oraz jej matka opuściły Polskę, bądź też zostały wysiedlone do Niemiec. W okolicach 1948 roku, po powrocie z amerykańskiej niewoli, do rodziny dołączył ojciec. Mieszkali wspólnie w Stockdorfie, niedaleko Monachium. Po ukończeniu Luisengymnasium w Monachium zdała maturę. Następnie przez kilka lat pracowała jako au pair w Paryżu.

W 1964 roku rozpoczęła studia z zakresu germanistyki i romanistyki w Monachium, gdzie równocześnie uczyła się aktorstwa. Na przełomie 1966 i 1967 roku poznała Rainera Wernera Fassbindera, reżysera, który znacząco wpłynął na jej karierę. Była częścią jego grupy aktorskiej, uczestnicząc w tworzeniu Antyteatru, a także występując w ponad 30 filmach, które sam Fassbinder wyreżyserował.

Po jego śmierci, Hanna z powodzeniem grała w filmach włoskich, francuskich i amerykańskich. Od 1981 roku osiedliła się w Paryżu, gdzie kontynuowała swoją artystyczną działalność. Jako aktorka śpiewająca, w 1999 roku wydała album „Hanna Schygulla chante/singt”, w którym znalazły się piosenki skomponowane przez Jeana-Marie Senia, do tekstów takich autorów jak Fassbinder, Kurt Tucholsky czy Erich Mühsam.

Warto zaznaczyć, że Polska zajmuje szczególne miejsce w jej sercu. Po raz pierwszy odwiedziła Chorzów w połowie lat 60. z matką i ciotką. W listopadzie 1998 roku wystąpiła z recitalem w chorzowskim Teatrze Rozrywki i odwiedziła dom, w którym przyszła na świat, przy ul. Kasprowicza (dawniej Schlageterstrasse 3b). Po latach, w październiku 2014 roku, na zaproszenie lokalnych władz, po raz kolejny przyjechała do Chorzowa, gdzie odebrała nagrodę specjalną za zasługi w dziedzinie kultury oraz spotkała się z miłośnikami swojego dorobku filmowego.

W 2013 roku miała premierę jej autobiografia zatytułowana „Zbudź się i śnij” (Wach auf und träume), w której dzieli się swoimi przemyśleniami oraz doświadczeniami życiowymi.

Filmografia

Filmografia Hanny Schygulli obejmuje szeroką gamę dzieł, w których zagrała w różnorodnych rolach, podkreślając jej niezwykłe umiejętności aktorskie i wszechstronność. Oto lista filmów, w których wystąpiła:

• 1969 Dzieciorób (Katzelmacher),
• 1969 Miłość jest zimniejsza niż śmierć (Liebe ist kälter als der Tod),
• 1970 Bogowie zarazy (Götter der Pest),
• 1970 (Das Kaffeehaus) (TV),
• 1970 (Die Niklashauser Fart) (TV),
• 1971 Pionierzy z Ingolstadt (Pioniere in Ingolstadt) (TV),
• 1971 Rio das Mortes (TV),
• 1971 Ostrzeżenie przed świętą dziwką (Warnung vor einer heiligen Nutte),
• 1971 A Whity,
• 1972 Osiem godzin nie czyni dnia (Acht Stunden sind kein Tag),
• 1972 Gorzkie łzy Petry von Kant (Die bitteren Tränen der Petra von Kant),
• 1972 (Bremer Freiheit) (TV),
• 1972 Handlarz czterech pór roku (Der Händler der vier Jahreszeiten),
• 1973 Wildwechsel (TV),
• 1974 Opowieść o Effi Briest (Effi Briest),
• 1975 Fałszywy ruch (Falsche Bewegung), reż. Wim Wenders,
• 1976 Zwierzenia clowna (Ansichten eines Clowns), reż. Vojtěch Jasný,
• 1979 Trzecia generacja (Die Dritte Generation),
• 1979 Małżeństwo Marii Braun (Die Ehe der Maria Braun),
• 1980 Berlin Alexanderplatz,
• 1981 Lili Marleen,
• 1981 Fałszerstwo (Die Fälschung), reż. Volker Schlöndorff,
• 1982 Pasja (Passion), reż. Jean-Luc Godard,
• 1982 Noc w Varennes (La Nuit de Varennes), reż. Ettore Scola,
• 1982 Antonieta, reż. Carlos Saura,
• 1983 Heller Wahn, reż. Margarethe von Trotta,
• 1983 Historia Piery (Storia di Piera), reż. Marco Ferreri,
• 1983 Miłość w Niemczech (Eine Liebe in Deutschland), reż. Andrzej Wajda,
• 1984 Przyszłość jest kobietą (Il Futuro e donna), reż. Marco Ferreri,
• 1986 Oddział Delta (The Delta Force), reż. Menahem Golan,
• 1987 Twoja na zawsze Lulu (Forever, Lulu), reż. Amos Kollek,
• 1988 El Verano de la señora Forbes, reż. Jaime Humberto Hermosillo,
• 1991 Umrzeć powtórnie (Dead Again), reż. Kenneth Branagh,
• 1992 Tragarz puchu, reż. Janusz Kijowski,
• 1993 Madame Bäurin, reż. Franz Xaver Bogner,
• 1995 Sto i jedna noc (Les Cent et une nuits), reż. Agnès Varda,
• 1996 Metamorphosis of a Melody, reż. Amos Gitaj,
• 1998 Dziewczyna marzeń (La niña de tus ojos), reż. Fernando Trueba,
• 2000 Harmonie Werckmeistera (Werckmeister harmóniák), reż. Béla Tarr,
• 2004 Hotel Ziemia Obiecana (Promised Land), reż. Amos Gitaj,
• 2005 Błękitna granica (Die blaue Grenze), reż. Till Franzen,
• 2006 Winterreise, reż. Hans Steinbichler,
• 2007 Na krawędzi nieba (Auf der anderen Seite), reż. Fatih Akın,
• 2011 Faust, reż. Aleksandr Sokurow,
• 2012 Avanti, reż. Emmanuelle Antille,
• 2013 Pokaz slajdów (Specimens Slide), reż. Christiaan Bastiaans,
• 2014 Quiet Roar, reż. Henrik Hellström,
• 2016 Unless jako Danielle Westerman,
• 2017 Fortunata jako Lotte,
• 2018 The Prayer jako Soeur Myriam,
• 2019 Tajemnica Henriego Picka (Le mystère Henri Pick) jako Ludmila Blavitsky,
• 2021 Wszystko poszło dobrze (Tout s’est bien passé) jako kobieta ze Szwajcarii,
• 2023 Biedne istoty (Poor Things) jako Martha von Kurtzroc.

Nagrody

Hanna Schygulla, znana niemiecka aktorka, zyskała wiele prestiżowych wyróżnień za swoje wyjątkowe osiągnięcia w świecie kina. Oto kluczowe nagrody, które zdobyła w trakcie swojej kariery:

• 1971 Niemiecka Nagroda Filmowa (Złoto) dla najlepszej aktorki za rolę w „Whity”,
• 1975 Niemiecka Nagroda Filmowa (Złoto) dla najlepszej aktorki za rolę w „Fałszywym ruchu”,
• 1979 Niemiecka Nagroda Filmowa (Złoto) dla najlepszej aktorki za rolę w „Małżeństwie Marii Braun”,
• 1979 MFF Berlin (Srebrny Niedźwiedź) za rolę w „Małżeństwie Marii Braun”,
• 1983 MFF Cannes, nagroda dla najlepszej aktorki za rolę w „Historii Piery”.

---

Oceń: Hanna Schygulla

---