Bernard Antoni Morys, urodzony 30 lipca 1926 roku w miejscowości Hajdukach Wielkich, to znany polski piłkarz, który zasłynął jako zawodnik zajmujący zarówno pozycję napastnika, jak i obrońcy.
Jego wszechstronność na boisku przyczyniła się do jego sukcesów sportowych i zyskała mu szacunek wśród kibiców oraz kolegów z drużyny.
Kariera piłkarska
Bernard Morys swoją karierę piłkarską rozpoczął w czasach II wojny światowej. W latach 1941–1944 trenował w klubie Bismarckhütter SV, stworzonym przez niemieckie władze okupacyjne jako zastępstwo dla Ruchu Chorzów, który został rozwiązany w listopadzie 1939 roku. Po wojnie, w 1947 roku, Morys dołączył do Fraserburgh FC, a następnie powrócił do Polski, gdzie w tym samym roku zasilił szeregi Ruchu.
W klubie „Niebieskich” grał aż do 1951 roku, a w tym czasie osiągnął znaczące sukcesy. Wspólnie z drużyną wywalczył awans do I ligi, zdobył mistrzostwo po wygranym Pucharze Polski w 1951 roku oraz wicemistrzostwo kraju w 1950 roku. W bieżącym sezonie zajął także trzecie miejsce w mistrzostwach Polski w 1948 roku. Swojego debiutu w I lidze Morys doczekał się 30 maja 1948 roku, przyczyniając się do spektakularnego zwycięstwa 13:1 nad Widzewem Łódź, w trakcie którego zdobył swoją pierwszą bramkę.
Rok 1952 przyniósł Morysowi transfer do Górnika Zabrze, który wówczas grał w II lidze. Jego pierwsza bramka dla „Trójkolorowych” miała miejsce 20 kwietnia 1952 roku, w wygranym meczu 2:4 przeciwko Concordii Knurów. Niestety, na skutek reorganizacji II ligi, która zmniejszyła liczbę uczestniczących klubów z czterdziestu do zaledwie czternastu, Górnik w tymże sezonie został zdegradowany do III ligi. Morys pozostał w zespole „Trójkolorowych” aż do końca 1953 roku.
Po zakończeniu przygody z Górnikiem przeniósł się do Unii Oświęcim, gdzie kontynuował swoją piłkarską karierę aż do jej zakończenia. Zgodnie z niektórymi źródłami, w 1958 roku wyjechał do Francji, co zakończyło jego aktywność na polskich boiskach.
Statystyki
Klubowe w latach 1948–1951
Statystyki dotyczące kariery Bernarda Morysa w klubie Ruch Chorzów w latach 1948-1951 przedstawiają się następująco:
Sezon | Klub | Liga | Liga krajowa | Puchar Polski | Łącznie | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
meczów | bramek | meczów | bramek | meczów | bramek | |||
1948 | Ruch Chorzów | I Liga | 13 | 2 | – | 13 | 2 | |
1949 | 12 | 1 | – | 12 | 1 | |||
1950 | 3 | 0 | – | 3 | 0 | |||
1951 | 4 | 1 | 1 | 0 | 5 | 1 | ||
Łącznie | 32 | 4 | 1 | 0 | 33 | 4 |
Sukcesy
Ruch Chorzów
Bernard Morys odniósł wiele znaczących sukcesów w swojej piłkarskiej karierze, zwłaszcza w okresie, gdy reprezentował barwy klubu Ruch Chorzów. Jego osiągnięcia przyczyniły się nie tylko do rozwoju drużyny, ale także do jego osobistej renomy w świecie piłki nożnej.
W sezonie 1951 zespół, w którym grał, zdobył Mistrzostwo Polski, co było dużym osiągnięciem w tamtych czasach. Dodatkowo, w roku 1950 Ruch Chorzów zajął 2. miejsce w rozgrywkach ligowych, co świadczy o ich stałej obecności w czołówce polskiego futbolu.
Bernard Morys przyczynił się także do zdobycia 3. miejsca w mistrzostwach Polski w roku 1948, co również zasługuje na uznanie. Warto nadmienić, że w 1951 roku drużyna sięgnęła po Puchar Polski, co dopełnia imponującą listę sukcesów Morysa w tym klubie.
Przypisy
- Gowarzewski (1945-1955) 2018, s. 148–149.
- Gowarzewski (1945-1955) 2018, s. 116–117.
- Gowarzewski (1945-1955) 2018, s. 88–89.
- Gowarzewski, Waloszek 1998, s. 42.
- Gowarzewski, Waloszek 1998, s. 41.
- Gowarzewski, Waloszek 1998, s. 38–39.
- Gowarzewski, Waloszek 1995, s. 53–54.
- a b c d Gowarzewski (1945-1955), 2018, s. 56–57.
- a b c d Gowarzewski (1945-1962), 2017, s. 126.
- Od klasy A do największego sukcesu. „Trybuna Robotnicza”. Nr 286, s. 4, 02.12.1957 r.
Pozostali ludzie w kategorii "Sport i rekreacja":
Józef Nowak (piłkarz) | Daniel Gacek | Gerard Wodarz | Franciszek Tim | Michał Szewczyk (piłkarz) | Krystian Michallik | Marek Wleciałowski | Walter Panchyrz | Marcin Molek | Henryk Alszer | Dariusz Rzeźniczek | Egon Piechaczek | Mirosław Miozga | Antoni Rurański | Bogna Sobiech | Ryszard Wyrobek | Marta Majowska | Eryk Tatuś | Mieczysław Siemierski | Hubert KuszOceń: Bernard Morys