Włodzimierz Denysenko


Włodzimierz Denysenko, urodzony 25 maja 1931 roku w Chorzowie, był znaczącą postacią w polskiej muzyce operowej. Jako bas-baryton zdobył uznanie w środowisku artystycznym, szczególnie w roli solisty Teatru Wielkiego w Warszawie, gdzie występował w latach 1965–1984.

Jego kariera artystyczna obfitowała w niezapomniane występy, które przyczyniły się do popularyzacji opery w Polsce. Zmarł 10 września 2019 roku w Warszawie, pozostawiając po sobie trwały ślad w historii polskiej kultury.

Życiorys

Włodzimierz Denysenko rozpoczął swoją fascynującą drogę w świecie muzyki od prywatnych lekcji śpiewu, które prowadziły znane osobistości, takie jak prof. Maria Kuźmicka, Jadwiga Reiss oraz utalentowany śpiewak i pedagog Wacław Brzeziński. Jego debiut na scenie operowej miał miejsce w 1950 roku w Operze Wrocławskiej, gdzie wystąpił w epizodycznej roli Bojara w operze Złoty Kogucik autorstwa Rimskiego-Korsakowa. Następnie artysta przeszedł roczne studio operowe w Warszawie, które prowadził Jerzy Merunowicz, kontynuując równocześnie swe występy w Operze Warszawskiej.

W 1952 roku Włodzimierz Denysenko dołączył jako solista do Opery Śląskiej w Bytomiu, nawiązując współpracę z wieloma znanymi polskimi śpiewakami, w tym Krystyną Szczepańską oraz Bogdanem Paprockim. Tam pracował nad partiami operowymi w takich dziełach, jak Carmen autorstwa Bizeta, Zbigniew z opery Straszy Dwor Moniuszki, Figaro w Weselu Figara Mozarta czy Mefisto w Fauście Gounoda. W latach 1960–1965 artysta współpracował z Operą we Wrocławiu, gdzie rozwinął swój repertuar, występując w rolach kardynała Brogni w Żydówce Halevy’ego, Scarpia w Tosce Pucciniego, Profesora Marso w dziele Teodor – Gentleman Szeligowskiego oraz Makbeta w operze Verdiego.

Od 1965 roku Denysenko związał się z Teatrem Wielkim w Warszawie, gdzie śpiewał partie basowo-barytonowe w wielu znanych operach, takich jak Figaro w Weselu Figara W.A. Mozarta, Mefisto w Fauście Ch. Gounoda oraz Borys Godunow w operze Musorgskiego. Całkowita liczba jego wystąpień w Operze Warszawskiej wyniosła imponujące 822.

Włodzimierz Denysenko posiadał bogaty repertuar, liczący około 40 ról operowych, a jego umiejętności obejmowały także partie bas-barytonowe w muzyce oratoryjnej oraz pieśni. Artysta często występował na koncertach symfonicznych, a w jego dorobku znalazły się nagrania archiwalne i płytowe, takie jak Faust Gounoda oraz Jutrznia Krzysztofa Pendereckiego i Eros Psyche Ludomira Różyckiego, wydane przez Polskie Nagrania. Artysta gościł również w takich krajach jak USA, ZSRR (dzisiejsza Rosja), Rumunia, Czechosłowacja, Niemiecka Republika Demokratyczna, Republika Federalna Niemiec, Turcja oraz Szwecja.

W dniu 29 stycznia 1980 roku, Włodzimierz Denysenko uświetnił jubileusz 30-lecia swojej kariery artystycznej w Teatrze Wielkim, wykonując rolę Cara Borysa w operze Borys Godunow Musorgskiego. Po tak długim i owocnym okresie pracy artystycznej, postanowił wycofać się z życia estradowego. Zmarł i został pochowany na cmentarzu Bródnowskim (kwatera 21C-5-11).

Przypisy

  1. a b Osoba : Teatr Wielki Opera Narodowa [online], teatrwielki.pl [dostęp 26.04.2024 r.]
  2. Opera Audio Włodzimierz Denysenko [online], art.pl [dostęp 26.04.2024 r.]
  3. Włodzimierz Denysenko, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 10.04.2021 r.]
  4. Włodzimierz Denysenko – bas baryton [online], denysenko.art.pl [dostęp 12.09.2019 r.]
  5. Włodzimierz Denysenko – „30 lat Pracy Artystycznej” Warszawa 29.01.1980 r. Wydawca: Teatr Wielki w Warszawie.
  6. Polskie Nagrania numer kat. 0387 Zdzisław Górzyński Gounod – Faust – Opera w przekroju 1968 (SXL) Operowo-czyli o operze zaklętej w...(Faust Gounod).
  7. Polskie Nagrania numer kat. 0889/0890 Soliści oraz Orkiestra Symfoniczna i Chór Filharmonii Narodowej w Warszawie dyr. Andrzej Markowski Krzysztof Penderecki – Jutrznia – Utrenja (SX) www.discogs.com.

Oceń: Włodzimierz Denysenko

Średnia ocena:4.97 Liczba ocen:22