Augustyn Dziwisz

---

Kariera klubowa

Augustyn Dziwisz był wybitnym wychowankiem Ruchu Chorzów, gdzie rozpoczął swoją przygodę z piłką nożną w latach 1929-1930. W ciągu swojej kariery grywał w wielu klubach, w tym w Haller Chorzów, Policyjnym KS Sosnowiec, Czarnych Lwów, Unionie Gdynia, ZK Hajduki oraz RKS Batory Chorzów. Powrócił do Ruchu Chorzów w lipcu 1939 roku, a po zakończeniu II wojny światowej jego kroki ponownie kierowały do RKS Batory Chorzów, gdzie występował w latach 1946-1947.

Warto zaznaczyć, że Augustyn pochodził z licznej rodziny, będąc jednym z ośmiorga rodzeństwa, w której wielu członków również zajmowało się sportem. Jego bracia, w tym Karol, był znanym mistrzem oraz reprezentantem Polski, grającym w barwach Ruchu. Również Alojzy był ligowcem, występującym w Czarnych Lwów i Ruchu, a Emil zdobył mistrzostwo Polski z Ruchwem. Edward grał w rezerwach Ruchu oraz był założycielem i prezesem KS Haller Chorzów, podczas gdy Konstanty również był piłkarzem RKS Hajduki. Natomiast ich brat Feliks pełnił funkcję działacza Ruchu, a siostra Helena nie była związana ze sportem.

Kariera trenerska

Augustyn Dziwisz był osobą, która przez wiele lat przyczyniła się do rozwoju polskiego futbolu jako trener w różnych klubach.

Jego kariera trenerska obejmowała znane polskie drużyny, w tym:

• Górnik Radlin (1951-1954) – wicemistrzostwo I ligi (choć nie przypadał mu tytuł wicemistrza Polski, który zdobył finalista Pucharu Polski) w 1951 roku, następnie w kolejnych latach zajął miejsca w I lidze: 10. miejsce w 1952, 8. miejsce w 1953 oraz 6. miejsce w 1954,
• Szombierki Bytom (1953-1954) – dwukrotnie zdobywał 4. miejsce w II lidze, według niektórych źródeł jednocześnie prowadził dwie drużyny,
• Górnik Zabrze (grudzień 1954-grudzień 1956) – w 1955 roku zrealizował awans zajmując 2. miejsce w II lidze, a w 1956 dotarł z zespołem do finału Pucharu Polski oraz szóstego miejsca w I lidze,
• Szombierki Bytom (1957) – miejsce 9. w II lidze,
• Górnik Zabrze (lipiec 1960-maj 1962) – w sezonie 1960 wywalczył 3. miejsce, w 1961 roku zdobył mistrzostwo Polski, jednak w sezonie 1962 został zwolniony zaledwie na 4 kolejki przed zakończeniem sezonu, a jego drużyna ostatecznie uzyskała wicemistrzostwo Polski oraz była finalistą Pucharu Polski,
• Cracovia (czerwiec 1962-grudzień 1963) – objął drużynę na trzy kolejki przed końcem sezonu, prowadząc do spadku do II ligi oraz zajmując 14. miejsce, w sezonie 1962/1963 osiągnął 5. miejsce w II lidze, a po rundzie jesiennej 1962/1963 opuścił zespół,
• Ruch Chorzów (grudzień 1963-wrzesień 1964) – objął drużynę przed rundą wiosenną sezonu 1963/1964, kończąc z 7. miejscem w I lidze, a po sześciu kolejkach sezonu 1964/1965 zrezygnował z prowadzenia,
• Motor Lublin (1964/1965) – z sukcesem prowadził w rozgrywkach okręgowych, co zaowocowało awansem do II ligi,
• Piast Gliwice (listopad 1965-czerwiec 1967) – półtora sezonu w lidze okręgowej,
• Szombierki Bytom (runda jesienna sezonu 1967/1968) – I liga,
• GKS Katowice (1968) – objął drużynę podczas rundy wiosennej sezonu 1967/1968, kończąc na 8. miejscu w I lidze, a po 9 kolejce rundy jesiennej sezonu 1968/1969 zakończył swoją pracę,
• Górnik Radlin (1969-1971) – pracował przez dwa sezony w lidze okręgowej (odpowiednik III ligi),
• Lech Poznań (sierpień 1972-kwiecień 1973) – był drugim z trzech trenerów w trakcie sezonu 1972/1973,
• Miedź Legnica (1974/1975) – prowadził w rozgrywkach okręgowych (odpowiednik III ligi).

Warto zaznaczyć, że Dziwisz czterokrotnie angażował się w pracę z pierwszą reprezentacją Polski, uczestnicząc w meczach międzypaństwowych, takich jak spotkanie z Albanią 29.11.1953, a także z Węgrami 14.09.1958, Francją 11.04.1962 oraz Marokiem 15.04.1962. Prowadził również reprezentację „B” oraz drużynę młodzieżową.

---

Oceń: Augustyn Dziwisz

---