Kazimierz Dziedzioch, urodzony 17 maja 1924 roku w Chorzowie, to postać, która na stałe wpisała się w historię Polski. Jako kapral Wojska Polskiego, zyskał uznanie w trudnych czasach II wojny światowej.
Jego odwaga i determinacja nie pozostały niezauważone – w 1942 roku został odznaczony przez norweskiego króla Haakona VII najwyższym odznaczeniem Norwegii, znanym jako Krigskorset med Sverd. To wyróżnienie przyznawane jest jedynie za niezwykłe zasługi w walce, co podkreśla jego niezwykły wkład w działania zbrojne podczas tego okresu.
Dziedzioch zmarł 24 września 2007 roku w Nowym Jorku, pozostawiając po sobie nie tylko wspomnienia, ale także ważny ślad w polskiej historii wojskowości.
Życiorys
Kazimierz Dziedzioch urodził się w Chorzowie, a jego historia życiowa ma swoje początki w momencie wybuchu II wojny światowej, kiedy miał zaledwie 15 lat. Zdecydował się na zaciągnięcie do wojska, kłamiąc na temat swojego wieku. W drugiej połowie września, Dziedzioch przedostał się na Węgry, a następnie przez Jugosławię i Włochy dotarł do Francji. Jego dalsza podróż prowadziła do Camp de Coëtquidan w Bretanii, gdzie odbywało się kompletowanie polskiej brygady.
W tej brygadzie, został przydzielony do Brygady Strzelców Podhalańskich. W kwietniu 1940 roku jego jednostka rozpoczęła wyprawę do Norwegii. Sytuacja stała się dramatyczna 28 maja podczas bitwy o Narwik, kiedy to podczas nalotu bombowego przez niemieckie lotnictwo, blisko niego spadła bomba. Jej odłamek spowodował poważne obrażenia – niemal całkowicie oderwał mu prawą nogę tuż nad kolanem. Po długich godzinach oczekiwania, Kazimierz został przetransportowany do polowego szpitala, gdzie niestety amputowano mu nogę.
Po udanej operacji, przeszedł rekonwalescencję w szpitalu w Wielkiej Brytanii. Pomimo trudnych warunków, z determinacją wrócił do swojego oddziału stacjonującego w Szkocji, poruszając się o kulach. W grudniu 1940 roku, razem z 15 innymi żołnierzami, otrzymał zaszczytny Order Virtuti Militari.
W 1941 roku przebywał w wojskowym szpitalu, gdzie za pomocą protezy zaczynał odzyskiwać sprawność. Jego sytuacją zainteresowała się żona Kazimierza Sosnkowskiego, która pomogła mu w wysłaniu do Stanów Zjednoczonych. Tam miał szansę na powrót do zdrowia oraz uzyskanie wykształcenia. W 1942 roku pracował w dziale propagandowym polskiego wojska, a jego działalność w audycjach radiowych przyciągała uwagę. Został nawet przyjęty w Białym Domu przez Franklina Roosevelta.
Po zakończeniu działań wojennych, latem 1945 roku, zdecydował się pozostać w Stanach Zjednoczonych, gdzie w Alliance College ukończył studia. aby uprościć swoje życie, zmienił nazwisko na bardziej przystępne dla Amerykanów – Casimir D. Bernard. Lata 1946-1962 były dla niego czasem poszukiwań pracy w trudnych warunkach dla polskiego emigranta. W 1952 roku ukończył studia na Uniwersytecie w Illinois, w zakresie zarządzania. W 1962 roku znalazł zatrudnienie jako inżynier w IBM, gdzie z sukcesem pracował przez 25 lat, aż do emerytury.
Kazimierz Dziedzioch został wyróżniony także Krzyżem Wojennym nr 97, co stanowiło ukoronowanie jego wojennych osiągnięć oraz odznaczało jego wytrwałość i poświęcenie dla Polski.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Konrad Strzelczyk | Andrzej Gawron (policjant) | Grzegorz Hałupka | Jan FaskaOceń: Kazimierz Dziedzioch