Chorzów Miasto

---

Ruch pasażerski

Ruch pasażerski w Chorzowie to temat, który zyskuje na znaczeniu, szczególnie w kontekście rozwoju transportu publicznego i zwiększenia mobilności mieszkańców. Analiza danych dotyczących ilości pasażerów może dostarczyć istotnych informacji o tendencjach oraz zmianach w zachowaniach komunikacyjnych.

Rok	Ilość pasażerów na dobę
2017	20-49
2022	50-99

Przewiduje się, że z czasem liczba pasażerów będzie wzrastać, co może wpłynąć na rozwój infrastruktury transportowej w mieście.

Historia

Warto zwrócić uwagę na niezwykłą historię Chorzowa, sięgającą aż do 7 maja 1791 roku. W tym dniu, w miejscu, gdzie obecnie stoi budynek dworca, rozpoczęto proces drążenia pierwszego szybu wydobywczego kopalni węgla kamiennego „Król” (niem. „Königsrube”), który sięgnął głębokości 75 m i otrzymał nazwę „Wilhelmschacht”. Od momentu tego wydarzenia, miasto zaczęło rozwijać się w szybkim tempie.

W dalekiej przeszłości, od 16 listopada 1845 roku, Królewska Huta oraz przyległe kolonie przemysłowe uzyskały swoje pierwsze połączenie kolejowe. Odbywało się to poprzez oddalony o 2,5 km dworzec Königshütte (’Królewska Huta’) w Świętochłowicach, na nowo wybudowanym odcinku linii Kolei Górnośląskiej, która łączyła Wrocław z Gliwicami.

Na kolejne ważne wydarzenie mieszkańcy Chorzowa czekali z niecierpliwością – 15 sierpnia 1860 roku uruchomiono odgałęzienie linii Kolei Górnośląskiej, które prowadziło z Górnych Hajduk, w pobliżu dworca Königshütte w Schwientochlowitz. To odgałęzienie dochodziło początkowo do szybu „Św. Barbary” (niem. „Bahnschacht”) na Polu Zachodnim kopalni „Król”. W 1870 roku przedłużono tę trasę do Chorzowa (Starego), podłączając ją do linii Kolei Prawoodrzańskiej. Nowa stacja Königshütte (’Królewska Huta’) została otwarta dla ruchu pasażerskiego w niedzielę 27 października 1872 roku, będąc częścią okrężnej trasy Kolei Górnośląskiej Gliwice–Bytom–Królewska Huta.

W 1885 roku dokonano renowacji oraz rozbudowy budynku dworca. Prace te kontynuowano w latach 1900–1903, kiedy to stacja składała się już z sześciu parterowych budynków z poddaszami. Budynek wejściowy dworca, znajdujący się od strony placu Dworcowego, posiadał cztery wieżyczki. Mieściły się w nim między innymi kasa biletowa oraz punkt odpraw przesyłek ekspresowych i bagażowych. Do budowy dołączono również dwa budynki poczekalni oraz zadaszone wyjścia z tunelu prowadzącego na perony.

W latach 1904–1905, za dworcem, wybudowano bocznicę, która znajduje się w rejonie obecnej ul. Towarowej. Niestety, tragiczne wydarzenia II wojny światowej wpłynęły na funkcjonowanie dworca – 9 września 1939 roku Dyrekcja Kolei w Opolu przejęła linie kolejowe w zajętym przez Niemców województwie śląskim. Powrót do normalnego kursowania pociągów przez dworzec miał miejsce 12 września 1939 roku, ale już z tymczasowym rozkładem jazdy.

W bardziej współczesnych czasach, dworzec przeszedł całkowitą przebudowę w latach 1969–1972. Obecnie jego powierzchnia wynosi ponad 760 m², a na parterze znajduje się przejście do tunelu prowadzącego na perony, gdzie na piętrze powstała hala dworcowa. W wyniku dalszych zmian, kasy na stacji zostały zlikwidowane w 2009 roku, co skutkowało, że budynek dworcowy obecnie nie pełni swojej pierwotnej funkcji.

Oprócz tego, transport kolejowy odgrywał kluczową rolę w dynamice rozwoju Chorzowa, szczególnie stacji Chorzowa (Starego), która była ważnym węzłem dla mieszkańców i przemysłu regionu.

---

Oceń: Chorzów Miasto

---