Oswald Kaduk

W 1939 roku Kaduk zaciągnął się do SS, a rok później trafił do jednostek Waffen-SS. Początkowo uczestniczył w walkach na Froncie Wschodnim, ale w lipcu 1941 roku został przydzielony do obozu Auschwitz-Birkenau, gdzie pracował w rewirze (szpitalu obozowym). Jego kariera w obozie rozwijała się, zajmując różne stanowiska, w tym Blockführera (kierownika bloku) oraz Rapportführera, który był odpowiedzialny za nadzorowanie apelów więźniów.

Kaduk zdobył reputację jednego z najbardziej okrutnych esesmanów w Auschwitz-Birkenau. Jego brutalność nasilała się szczególnie pod wpływem alkoholu, co prowadziło do stosowania okrutnych tortur oraz kar wobec osadzonych. Uczestniczyła w wielu egzekucjach i był zaangażowany w masowe mordy, w tym w użycie komór gazowych w Brzezince. Więźniowie nadali mu spopularyzowany konotacyjnie przydomek „diabeł” (niem. teufel).

Kaduk służył w Auschwitz-Birkenau aż do ewakuacji obozu w styczniu 1945 roku. Później kontynuował swoją służbę w Mauthausen-Gusen. Po zakończeniu II wojny światowej, na początku starał się o normalne życie, pracując w cukrowni w Löbau, lecz w grudniu 1946 roku został rozpoznany przez byłego więźnia Oświęcimia. Wkrótce aresztowano go, a radziecki Trybunał Wojskowy skazał Kaduka w sierpniu 1947 roku na karę 25 lat pozbawienia wolności. Odbywał ją w wschodnioniemieckim więzieniu w Budziszynie.

W 1956 roku został zwolniony i osiedlił się w Republice Federalnej Niemiec, gdzie znalazł zatrudnienie jako pielęgniarz. Jednak już w 1959 roku został ponownie aresztowany przez zachodnioniemiecką policję w Berlinie. Sprawa Kaduka zyskała szczególną uwagę, gdy w 1963 roku stanął przed sądem w drugim procesie oświęcimskim, który miał miejsce w Frankfurtu nad Menem. W dniu 19 sierpnia 1965 roku skazano go na dożywocie za bezpośrednie zabójstwo 10 osób oraz współudział w morderstwie wielu innych, łącząc te zbrodnie z liczba przekraczającą 1000 ofiar.

Pomimo wieloletniego pobytu w więzieniu, w 1989 roku został zwolniony z uwagi na stan zdrowia. Niestety, jego życie zakończyło się w 1997 roku w Langelsheim-Lautenthal, pozostawiając za sobą mroczny ślad w historii Holocaustu oraz zbrodni hitlerowskich.