Konrad Martinowski to postać, która zasługuje na szczególne wyróżnienie w historii Górnego Śląska. Urodził się 18 grudnia 1902 roku w Królewskiej Hucie, dzisiejszym Chorzowie, a zmarł 24 września 1977 roku, również w Chorzowie.
Był on aktywnym działaczem katolickiego ruchu młodzieżowego, który swoją działalnością znacząco wpłynął na życie społeczności lokalnej.
Martinowski nie ograniczał się tylko do jednego obszaru działalności; jego zaangażowanie obejmowało także świat muzyki, sportu oraz turystyki. Jest znany jako założyciel pierwszego katolickiego klubu sportowego na Górnym Śląsku. Jego praca w tych różnych dziedzinach pokazuje pasję oraz oddanie, które wnosił do każdej z tych inicjatyw.
Życiorys
Niewiele informacji zachowało się na temat młodości Konrada Martinowskiego. W grudniu 1919 roku, wspólnie z ks. Janem Tomalą i Juliuszem Grządzielą, działał jako współzałożyciel Stowarzyszenia Młodzieży Polskiej „Promień”, z siedzibą przy parafii św. Jadwigi w Królewskiej Hucie, dzisiejszym Chorzowie. Już od 1920 roku organizował rozgrywki sportowe, w tym piłkę nożną, w obrębie tego stowarzyszenia. Po zarejestrowaniu „Promienia” w Królewskohuckim Obwodzie Górnośląskim Okręgowego Związku Piłki Nożnej, stowarzyszenie to de facto stało się pierwszym katolickim klubem sportowym na Górnym Śląsku.
Martinowski był członkiem zarządu „Promienia”, a od 1923 roku pełnił funkcję prezesa. W jego karierze zawodowej, od września 1922, rozpoczął pracę w Urzędzie Wojewódzkim Śląskim w Katowicach, a w czerwcu 1927 roku objął stanowisko naczelnika kancelarii Wydziału Budżetowo-Gospodarczego tego urzędu.
Po roku 1922 Martinowski angażował się również w organizację pielgrzymek oraz wycieczek. Uczestniczył w II Pielgrzymce Ślązaków do Rzymu i Watykanu w 1925 roku. W 1924 roku został członkiem Rady Związkowej stowarzyszenia „Promień”. W latach 1925-1928 pełnił funkcję prezesa okręgu królewskohuckiego w Śląskim Związku Młodzieży Polskiej. Sprzeciwiał się przekazaniu części majątku stowarzyszenia niemieckiej organizacji Deutsche Jugendkraft, a po konflikcie z proniemieckim wikarym, zakończył swoją działalność w stowarzyszeniu, chociaż honorowo mianowano go prezesem.
Dodatkowo, Martinowski był członkiem Związku Peowiaków w Chorzowie oraz założył chór kościelny „Seraf” w 1935 roku przy kościele św. Antoniego w Chorzowie. Żył w Królewskiej Hucie, przy ulicy Stawowej 3.
Oceń: Konrad Martinowski